அப்போஸ்தலராகிய
புனித தோமையார் பற்றிய
ஒரு புதிய கண்டுபிடிப்பு
Live in all Amazon online stores around the world.
Please share it with all friends and families in Christ.
 |
இந்தியாவில் அப்போஸ்தலர் புனித தோமையாருடைய முதல் வேதபோதக அலுவலின் ஒரு புதிய கண்டுபிடிப்பு நூல் (கி.பி 33 முதல் 46 வரை) |
Ave Maria
My dear brethren in Jesus Christ, I am happy to publish my E-book “A New Discovery on the First Mission of St. Thomas the Apostle in India” on the feast day of St. Thomas July the 3rd 2022, with the prayers and blessing of His Excellency Most Rev. Joseph Pfeiffer, the founder and director of the Seminary, Convent and the parish of Our Lady of Mount Carmel at Boston Kentucky, in the United State of America.
-
The Bishop gives his blessing -
I
start the address with a two-lines poem:
அகலம், நீளம், ஆழம் – யான்
பகரும் தோமை ஆய்வு கேண்மின்
And In English
Breadth and length and depth of mine Re-
Search of Thomas hear below now
So my dear friends,
St. Thomas the Apostle who preached the
gospel in India and had been known as the “Apostle of India” – is a historical
figure.
Famous historians have tried to trace out
the historicity of the times and places of the evangelization of St Thomas the
Apostle in India. 1. Henry Hosten S. J. in his “Antiquities from San
Thome and Mylapore” (in 1927); 2) George Mark Moraes in his “A History of
Christianity in India” (in 1964); 3) George Nedungatt S.J. in his “Quest for
The Historical Thomas Apostle of India” (in 2008).
And James Kurikilamkatt in his book “First
voyage of the Apostle Thomas to India” (2005 - 264 pages) asks a very important
question: “If St. Thomas reached India in 52 A.D., where was he preaching in
the years prior to this?” But he does not give a comprehensive answer to his question.
This research gives the answer with historical
proof that St. Thomas was preaching the gospel in Media, Parthia and in the
Southern Pandian kingdom in India during the period A.D. 33 to 46.
Thus my “New Discovery on St. Thomas”
attempts to bring out the undocumented history of “The first visit of St.
Thomas to India” between 33 and 46 A.D.
P. J. Thomas in his article: “Was the
Apostle Thomas in South India?” writes: “St. Thomas is also said to have converted
a certain king called Kandapparaser” (Page, xi).
According to George Nedungatt “…where
Thomas first arrived, was India ruled by king Gundaphar” (Page,
186).
Now This Kandapparaja, one of the Magi
kings (now known as Gaspar) was ruling in Jaffna the capital of Ceylon and the
Southern Pandian kingdom called Maana Veera Naadu in South India.
This Southern Pandian Kingdom in between
Thiruchendur and Kanyakumari was later covered by a huge sand hill from the
year 1649. So, the fact of St. Thomas converting Kandapparaja and performing
his missionary activities from A.D. 33 to 46 could not be traced out by the
historians until recent findings and documentations.
The “City of God” by Mary of Agreda (Spain
1665) reveals through the lips of St. Peter the Apostle that “The servant of
Christ, our dearest brother Thomas, will follow his Master preaching in India,
in Persia and among the Parthians. He shall baptize the three Magi Kings….”
(City of God Vol. IV Nos.227, 229,230).
Alex Cruz Muthaiah (1995) in his research
book called “Maanaveera Naadu of the Southern Pandian Kingdom” (pages, 132 to 140),
proves that the Southern Pandian Kingdom ruled by Kandapparaja having been
baptized by St. Thomas the Apostle, and that he was one of the Magi Kings.
Hence, I was interested in making a
research all my life as a priest on the Apostolic Mission of St. Thomas the
Apostle sojourned in his first mission for thirteen years (from 33 A.D. to 46
A.D.) before the Assumption of the Blessed Virgin Mary.
Excavations (1799) have revealed the existence
of a church dedicated to the Blessed Virgin Mary below the above said sand hill
of Maana Veera Naadu and an ancient wooden Statue of Our Lady. St. Francis Xavier
while tracing out the places of St. Thomas (1542) has visited this church, as
recorded by Fr. F. W. Faber D.D. (1923) in his “The Life of St. Francis Xavier”
(page, 67).
More excavations on this spot will reveal
the kingdom of the magi king Gaspar, where St. Thomas first came to preach the kingdom
of God before the death of the Blessed Virgin Mary. (See details in Chapters 4,
14 and 15).
A critical study on the existing story of
the “Deiva Pulavar” (Divine Poet) now known as “Thiruvalluvar”,will show that
the super-eminent character of the person, the divine eloquence of the
doctrines, and the un-equivalent style of the literature could be attributed to
the Christian doctrines of St. Thomas written by him at the request of
Kandapparasa.
It is astonishing to find that Kandapparasa
was one of the petit kings of “Ukkiraperuvazhuthi”, the Pandian King at Madurai
to whom “Thirukkural”, the “Deiva Nool” was submitted! This Ukkiraperuvazhuthi
was ruling in Madurai at the same time when St. Thomas the apostle was
preaching the Gospel in Maana Veera Naadu. (See chapter 7).
Readers of this research are welcome to
express their opinion. It will be of much help to improve this documentation
and correct mistakes.
Thank you, God Bless you all!
+
மரியாயே வாழ்க!
சேசு
கிறிஸ்துவில் அன்பார்ந்த சகோதரர்களே, “இந்தியாவின் அப்போஸ்தலராகிய புனித தோமையாரின் முதல் வருகை பற்றிய புதிய கண்டுபிடிப்பு” என்ற எனது மின்
புத்தகத்தை 2022 ஆம் ஆண்டு ஜூலை
3 ஆம் தேதி புனித தோமையாரின்
திரு நாளில். அமெரிக்காவின் பாஸ்டன் கென்டக்கியில் உள்ள கார்மெல் மாதா குருமடம், கான்வென்ட் மற்றும் பங்கு ஆகியவற்றின் நிறுவனரும் இயக்குனருமான மிக மேன்மை தங்கிய ஜோசப்
பைஃபர் ஆண்டகை அவர்களின் ஜெபங்கள் மற்றும் ஆசீர்வாதத்துடன் வெளியிடுவதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்.
- பிஷப் ஆசீர்வதிக்கிறார் -
நான் இரண்டு-வரி கவிதையுடன் என் முன்னுரையைத் தொடங்குகிறேன்:
அகலம், நீளம், ஆழம் – யான் பகரும் தோமை ஆய்வு கேண்மின்
மற்றும் ஆங்கிலத்தில்
Breadth and length and depth of mine re- Search of Thomas hear below now
எனவே
என் அன்பு நண்பர்களே,
இந்தியாவில்
சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்து, "இந்தியாவின் அப்போஸ்தலர்" என்று அறியப்பட்ட அப்போஸ்தலர் புனித தோமையார்- ஒரு வரலாற்றுச் சிறப்பு வாய்ந்தவர்.
புகழ்பெற்ற
வரலாற்றாசிரியர்கள் பலர் இந்தியாவின் அப்போஸ்தலரான புனித தோமையார் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்த காலங்கள் மற்றும் இடங்களின் வரலாற்றுத் தன்மையைக் கண்டறிய முயன்றனர். 1. சேசு சபை. ஹென்றி ஹோஸ்டன் தனது "சான் தோம் மற்றும்
மயிலாப்பூரில் இருந்து பழங்காலக் கண்டுபிடிப்புகள்"
(1927 இல்); 2) ஜார்ஜ் மார்க் மோரேஸ் தனது “இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் வரலாறு” (1964 இல்); 3) சேசு சபை. ஜார்ஜ் நெடுங்காட் அவரது
“குவெஸ்ட் ஃபார் தி ஹிஸ்டாரிகல் தாமஸ்
அப்போஸ்தலர் ஆஃப் இந்தியா” (2008 இல்).
மேலும்
ஜேம்ஸ் குறிக்கிலம்காட் தனது “First voyage of the
Apostle Thomas to India” (2005 - 264 pages) என்ற
புத்தகத்தில் மிக முக்கியமான ஒரு
கேள்வியைக் கேட்கிறார்: “கி.பி 52 இல்
புனித தோமையார் இந்தியாவை வந்து அடைந்தால், இதற்கு முந்தைய ஆண்டுகளில் அவர் எங்கே பிரசங்கித்து
வந்தார்? ” ஆனால் அவரது இந்த கேள்விக்கு அவர் சரியான பதிலை அளிக்கவில்லை.
ஆனால், கி.பி.33 முதல் 46 வரையிலான காலகட்டத்தில் மேதியா, பார்த்தியா மற்றும் இந்தியாவின் தென் பாண்டிய மண்டலத்தில் புனித தோமையார் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்து வந்தார் என்பதற்கு இந்த ஆராய்ச்சியானது வரலாற்று
ஆதாரத்துடன் பதில் அளிக்கிறது.
இவ்வாறு
எனது "புதிய கண்டுபிடிப்பு நூலானது, "33 மற்றும் 46 A.D க்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் "புனித தோமையாரின் முதல் இந்தியா வருகை" பற்றிய ஆவணப்படுத்தப்படாத வரலாற்றை வெளிக்கொணர முயற்சிக்கிறது.
P. J. தாமஸ்
“அப்போஸ்தலர் தோமையார் தென்னிந்தியாவில் இருந்தாரா?” என்ற தனது கட்டுரையில் எழுதுகிறார்: "புனித தோமையார் கந்தப்பராசர் என்ற ஒரு குறிப்பிட்ட
அரசருக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுத்ததாகக்
கூறப்படுகிறது” (பக்கம், xi).
ஜார்ஜ்
நெடுங்காட் - இன் கூற்றுப்படி, "...தோமையார் முதலில் வந்த இடத்தில், இந்தியாவை
அரசர் குந்த்தபார் ஆட்சி செய்தார்" (பக்கம், 186).
மூன்று அரசர்களில்
ஒருவரான இந்த கந்தப்பராஜா, (இப்போது
கஸ்பார் என்று அழைக்கப்படுகிறவர்) இலங்கையின் தலைநகரான யாழ்ப்பாணத்திலும், தென்னிந்தியாவில் மான வீர நாடு
என்று அழைக்கப்படும் தென் பாண்டிய மண்டலத்திலும்
ஆட்சி செய்து வந்தார்.
திருச்செந்தூருக்கும்
கன்னியாகுமரிக்கும் இடைப்பட்ட தென் பாண்டிய மண்டலம்
1649 ஆம் ஆண்டு முதல் பெரிய செம்மணல் குன்றினால் மூடப்பட்டிருந்தது. எனவே, புனித தோமையார் கந்தப்பராஜாவை மனந்திருப்பி, கி.பி. 33 முதல்
46 வரை தனது வேதபோதக நடவடிக்கைகளை
மேற்கொண்டதை, சமீபத்திய
கண்டுபிடிப்புகள் மற்றும் ஆவணங்கள் கிடைக்கும்வரை வரலாற்றாசிரியர்களால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
ஆகிர்தா மரியம்மாள்
(ஸ்பெயின் 1665) எழுதிய "கடவுளின் திரு நகர்" அப்போஸ்தலர் புனித இராயப்பரின் உதடுகளின் மூலம் வெளிப்படுத்துவது என்னவெனில்,
"கிறிஸ்துவின் ஊழியர், நமது அன்புச் சகோதரர்
தோமையார், இந்தியாவிலும், பாரசீகத்திலும், பார்த்தியர்களிடையேயும் தனது போதகரைப் பின்பற்றுவார். அவர்
மூன்று ராஜாக்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுப்பார் ... " (சிட்டி ஆஃப் காட் தொகுதி.
IV எண்.227, 229,230).
அலெக்ஸ்
குரூஸ் முத்தையா (1995) "தென் பாண்டிய மண்டலத்தின்
மானவீர நாடு" (பக்கம், 132 முதல் 140 வரை) என்ற தனது
ஆய்வு நூலில், கந்தப்பராஜாவால் ஆளப்பட்ட தென் பாண்டிய மண்டலம்
புனித தோமையாரால் ஞானஸ்நானம் பெற்றதையும், கந்தப்பர்ராஜா மூன்று அரசர்களில்
ஒருவராக இருந்தார் என்பதையும் நிரூபிக்கிறார்.
எனவே,
நான் புனித கன்னி மரியாயின் மோட்ச ஆரோபணத்திற்கு முன் பதின்மூன்று ஆண்டுகள்
(கி.பி. 33 முதல் கி.பி 46 வரை)
தனது முதல் வேதபோதகப் அலுவலில் புனித தோமையார் மானவீர நாட்டில் ஆற்றிய அப்போஸ்தலிக்க அலுவல் பற்றி எனது குருத்துவ வாழ்நாள் முழுவதும் ஆராய்ச்சி செய்வதில் ஆர்வமாக இருந்தேன்.
அகழ்வாராய்ச்சிகள்
(1799) மேற்கூறிய மான வீரநாட்டின் மணல்
குண்றிற்குக் கீழே மாதாவிற்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட
ஒரு தேவாலயம் இருப்பதையும், மரத்தால் செய்யப்பட்ட ஒரு பழங்கால மாதா சுருபத்தையும் வெளிப்படுத்தியுள்ளன. புனித பிரான்சிஸ் சவேரியார், புனித தொமையாரின் வேதபொதக இடங்களைக் கண்டறியும் போது (1542) இந்த தேவாலயத்தைத் தரிசித்துள்ளார், என Fr. F. W. ஃபேபர் D.D. (1923) அவரது "Life of St. Francis Xavier " (பக்கம், 67) – ல் கூறியுள்ளார்.
இந்த
இடத்தில் இன்னும் அதிக அகழ்வாராய்ச்சிகள் மேற்கொண்டால், புனித தோமையார் முதன்முதலில் பரிசுத்த கன்னி மரியாயின் மரணத்திற்கு முன் கடவுளின் ராஜ்யத்தைப்
பிரசங்கித்து வந்த, மூன்று இராஜாக்களில் ஒருவரான காஸ்பரின் ராஜ்யத்தைப் பற்றிய விபரங்கள் பல வெளிப்படும்
வாய்ப்புகள் உள்ளன. (இந்நூலின்
அத்தியாயங்கள் 4, 14 மற்றும்
15 இல் உள்ள விவரங்களைப் பார்க்கவும்).
தற்போது
"திருவள்ளுவர்"
என்று அழைக்கப்படும் "தெய்வப் புலவர்" (தெய்வீகக் கவிஞர்) பற்றிய ஒரு விமர்சன ஆய்வு
நடத்தினால், அந்நபரின்
மிக உயர்ந்த மான்பு, கோட்பாடுகளின் தெய்வீகத் தன்மை மற்றும் ஒப்புயர்வற்ற இலக்கிய நயம் ஆகியவற்றை, கந்தப்பராசாவின் வேண்டுகோளின் பேரில் புனித தோமையார் எழுதிய கிறிஸ்தவக் கோட்பாடுகளுக்கு ஒப்பிடலாம்.
"திருக்குறள்",
என்னும் "தெய்வ நூல்" சமர்ப்பிக்கப்பட்ட மதுரை பாண்டிய மன்னன் "உக்கிரப்பெருவழுதி"யின் குறுநில மன்னர்களில்
கந்தப்பராசாவும் ஒருவர் என்பது வியப்பளிக்கிறது! இந்த உக்கிரப்பெருவழுதி மான வீர
நாட்டில் புனித தோமையார் அப்போஸ்தல அலுவல் ஆற்றிய அதே காலத்திலேயே மதுரையில் ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தார் என்பது குரிப்பிடத் தக்கது.
(அத்தியாயம் 7 பார்க்கவும்).
இந்த
ஆய்வைப் படிப்பவர்கள் தங்கள் கருத்தைத் தெரிவிக்க வரவேற்கப்படுகிறார்கள். அது இந்த ஆவணங்களை மேம்படுத்தவும், தவறுகளை சரிசெய்யவும் மிகவும் உதவியாக இருக்கும்.
நன்றி,
ஆண்டவர் உங்கள் அனைவரையும் ஆசீர்வதிப்பாராக!
அப்போஸ்தலர் புனித தோமையாருடைய
முதல் வேதபோதக அலுவலின்
ஒரு புதிய கண்டுபிடிப்பு
கி.பி 33 முதல் 46 வரை
சங். பங்கிராஸ் ம. ராஜா
இந்தியாவில்
அப்போஸ்தலர் புனித தோமையாருடைய
முதல் வேதபோதக அலுவலின்
ஒரு புதிய கண்டுபிடிப்பு
கி.பி 33 முதல் 46 வரை
உள்ளடக்கங்கள்
ஆசிரியரின் முன்னுர ….……………………………………………………………………………………………………… 005
அறிமுகம் ………………………………………...................................................................................................................................... 009
அத்தியாயம்
ஒன்று:
புனித தோமையாரின் பிறப்பு, அழைத்தல், மற்றும் வேதபோதக அலுவல் ………………………………... 012
அத்தியாயம்
இரண்டு:
அப்போஸ்தலர் தோமையார் மேதியா தேசத்திற்கு வருகை மற்றும் மூன்று இராஜாக்களின் முதலாவது அரசராகிய அப்கார் (பல்தசார்) மன்னரின் ஞானஸ்நானம் …………………………………………….............. 017
அத்தியாயம்
மூன்று:
அப்போஸ்தலர் தோமையார் பார்த்தியா தேசத்திற்கு வருகை மற்றும் மூன்று இராஜாக்களின் இரண்டாவது அரசராகிய கொண்டோபெர்னஸ் (மெல்க்கியோர் ……………………………………………… 024
அத்தியாயம்
நான்கு:
அப்போஸ்தலர் தோமையார் இந்தியாவில் நாரங்கோட்டை (மானவீர நாடு) எனும் தென் பாண்டிய சாம்ராஜ்யத்திற்கு வருகை ……………………………………………………………………………….………………..... 037
அத்தியாயம் ஐந்து:
பார்த்தியா தேசத்தின் மன்னர் கொண்டோபெர்னஸ் (மெல்க்கியோர்) புனித தோமையாரிடம் ஞானஸ்நானம் பெற நாரங்கோட்டைக்கு வருகிறார்……..………………………………………………………… 045
அத்தியாயம் ஆறு:
மூன்று இராஜாக்களின் மூன்றாவது அரசர் கந்தப்பர் (கஸ்பார்) இராஜா ஞானஸ்நானம் பெறுகிறார் ………………………..………………………………………………………………………………………………………………… 050
அத்தியாயம் ஏழு:
"தெய்வ நூல்" - அப்போஸ்தலர் புனித தோமையாரின் வேத சாஸ்திரக் கோட்பாடுகள். ……………..... 062
அத்தியாயம் எட்டு:
புனித தோமையார் தமது முதல் வேதபோதக அலுவலின்போது தென்னிந்தியாவில் நிகழ்த்திய புதுமைகள். ……………………………………………………………………………………………………………………….. 080
அத்தியாயம் ஒன்பது
புனித தோமையார் தமது முதல் வேதபோதக அலுவலின்போது இந்தியாவில் ஏற்படுத்திய அவரது நினைவுச் சின்னங்கள். ………………………………………………………………………………………………………. 102
அத்தியாயம் பத்து
புனித தோமையார் சிலோன் மற்றும் சீனா தேசங்களுக்கு வருகை. ………………………………………….. 119
அத்தியாயம் பதினொன்று
பார்த்தியா தேசத்திற்கு புனித தோமையாரின் இரண்டாவது வருகை………………………………………… 132
அத்தியாயம் பன்னிரண்டு
புனித தோமையாரும் மாதாவின் மகிமைமிக்க மோட்ச ஆரோபணமும் …………………….……………… 137
அத்தியாயம் பதின்மூன்று
புனித தோமையாரின் அருளிக்கங்கள் எதேசா, கீயோஸ், ஓர்த்தோனா மற்றும் இந்தியாவிற்கு கொண்டு வரப்படுதல் ……………………………………………………………………………………………………………………….. 144
அத்தியாயம் பதினான்கு
“தோமையார் கிறிஸ்தவர்கள்” பரவுதல். …………………..……………………………………………………………... 163
அத்தியாயம் பதினைந்து
ஒரு பெரிய மணல் குன்றின் கீழ் மானவீர நாட்டின் அழிவு; மற்றும் மணல் மாதா கோவிலின் அதிசயமான கண்டுபிடிப்பு.
……………..……………………………………………………………………………………………………… 187
பிர்ச்சேர்க்கைகள்………………………………………………………………………………………………………………... 212
W
ஆசிரியரின் முன்னுரை
ஆண்டவராகிய சேசு கிறிஸ்துநாதர் எப்படி பாலஸ்தீனா தேசத்தில் சர்வேசுரனுடைய இராச்சியத்தைப் பொதிப்பதில் ஒரு சரித்திர நாயகராகத் திகழ்ந்தாரோ, அப்படியே அப்பொஸ்தலரான புனித தோமையாரும், இந்திய தேசத்தில் வேதம் போதிப்பதில் ஒரு சரித்திர நாயகராகத் திகழ்ந்து, "இந்தியாவின் அப்போஸ்தலர்" என்னும் பெயருக்கு உரியவரானார்.
உண்மையில், தென் இந்தியாவில் உள்ள “புனித தோமையார் கிறிஸ்தவர்களின்” பாரம்பரியமானது ஒரு அசைக்க முடியாத உண்மை ஆகு,ம். அண்மையில், அதாவது செப்டம்பர் 27, 2006 அன்று, பாப்பரசர் 16-ஆம் பெனடிக்ட் தவறுதலாக தனது வத்திக்கான் ஆஞ்சலுஸ் உரையில், புனித தோமையார் வடமேற்கு இந்தியாவில் சுவிசேஷத்தைப் போதித்ததாகவும் அங்கிருந்து கிறிஸ்தவம் தென்னிந்தியாவிற்கு பரவியதாகவும், ஏதோ புனித தோமையார் தென் இந்தியாவிற்கு நேரடியாக வந்து வேத போதகம் செய்யவில்லை என்பது போலவும் பேசினார். ஆனால் உடனடியாக இந்தியாவிலுள்ள செய்தித் தொடர்புகளில் எதிர்ப்பு அலைகள் எழுந்தபோது, நவம்பர் 27, 2006 அன்று வத்திக்கான், அதன் அதிகாரபூர்வ இணையதளத்தில் இருந்து, அப்போஸ்தலரான புனித தோமையார் உண்மையில் தென் இந்தியாவிற்குச் சென்று சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்துள்ளார் என மறுமொழி கூறியது இங்கு குறிப்பிடத் தகுந்தது.
புகழ்பெற்ற வரலாற்றாசிரியர்கள் இந்தியாவில் அப்போஸ்தலர் புனித தோமையார் வேதபோதகம் செய்த காலங்கள் மற்றும் இடங்களின் வரலாற்றுத்தன்மையைக் கண்டறிய பல்வேறு முயற்சிகள் மேற்கொண்டுள்ளனர். உதாரணமாக: 1) சேசு சபை சங். ஹென்றி ஹோஸ்டன் 1927-ல் தனது "சான் தோம் மற்றும் மயிலாப்பூரில் இருந்து பெறப்பட்டுள்ள பழங்காலப் கண்டுபிடிப்புகள்" என்னும் நூல்; 2) ஜார்ஜ் மாற்கு மோரேய்ஸ் 1964-ல் எழுதிய தனது "இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் வரலாறு" என்னும் நூல்;; 3) சேசு சபை ஜார்ஜ் நெடுங்காட் 2008-ல் எழுதிய அவரது "Quest for The Historical Thomas Apostle of India" என்னும் நூல்; மற்றும் 4) ஜேம்ஸ் குறிகிலம்காட் 2005-ல் எழுதிய 264 பக்கங்கள் கொண்ட தனது “First voyage of the Apostle Thomas to India” என்னும் நூலில்: “கி.பி 52 இல் புனித தாமஸ் இந்தியாவை அடைந்திருந்தால், இதற்கு முந்தைய ஆண்டுகளில் அவர் எங்கே பிரசங்கித்து வந்தார்? என ஒரு கேள்வியைக் கேட்கிறார்” அக்கேள்விக்கு அவரும் முழுமையான பதிலை அளிக்கவில்லை. ஆனால் இந்த ஆராய்ச்சி நூலானது கி.பி.33 முதல் 46 வரையிலான காலகட்டத்தில் மேதியா, பார்த்தியா மற்றும் இந்தியாவின் தென் பாண்டிய சாம்ராஜ்ஜியத்தில் புனித தோமையார் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்து வந்தார் என்பதற்கு வரலாற்று ஆதாரத்துடன் பதில் அளிக்கிறது.
புனித தோமையார் பற்றிய இப் “புதிய கண்டுபிடிப்பானது", அப்போஸ்தலரான புனித தோமையாருடைய நடபடி ஆகமத்தைத் தழுவியும் அதற்கு அப்பாலும் சென்று, கி.பி. 33 முதல் 46 வரையுள்ள நாட்களில் “புனித தோமையாரின் முதல் இந்திய வருகை” பற்றி எழுதப் படாத வரலாற்று உண்மைகளை வெளிக்கொணர எடுத்துக் கொண்ட ஒரு அரிய முயற்சி ஆகும்.
மேலே குறிப்பிட்டுள்ள Fr. ஹென்றி ஹோஸ்டன் - இன் புத்தகத்தில் P. J. தாமஸ் முன்னுரையாக வெளியிட்ட “அப்போஸ்தலர் தோமையார் தென்னிந்தியாவில் இருந்தாரா?” என்னும் தனது கட்டுரையில் பக்கம், xi – ல்: "புனித தோமையார் கந்தப்பராசர் என்ற ஒரு குறிப்பிட்ட அரசரை மனந்திருப்பியதாகவும் கூறப்படுகிறது” என்று எழுதுகிறார். மேலும் ஜார்ஜ் நெடுங்காட்டின் கூற்றுப்படி, "Quest for The Historical Thomas Apostle of India" என்னும் நூலில் (பக்கம், 18) "... தோமையார் முதலில் வந்த இடம் குண்டபார் மன்னரால் ஆளப்பட்ட இந்தியா."
மூன்று அரசர்களில் ஒருவரான இந்த கந்தப்பராசா (காஸ்பர்) இலங்கையையும் தென் இந்தியாவின் “மானவீர நாடு” என்ற தென் பாண்டிய சாம்ராஜ்ஜியத்தையும் ஆண்டு வந்தார்.
திருச்செந்தூருக்கும் கன்னியாகுமரிக்கும் இடைப்பட்ட தென் பாண்டிய சாம்ராஜ்ஜியம் 1649 ஆம் ஆண்டு முதல் ஒரு மிகப்பெரும் மணல் குன்றினால் மூடப்பட்டது. எனவே புனித தோமையார் கந்தப்பராசரை மனந்திருப்பி, கி.பி. 33 முதல் 46 வரை தமது வேத போதக நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார் என்ற உண்மையை அண்மைக்கால கண்டுபிடிப்புகள் மற்றும் ஆவணங்கள் கிடைக்கும்வரை வரலாற்றாசிரியர்களால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
இந்த நிலத்தடி தேவாலயத்தின் ஆச்சரியத்திற்குரிய இட அமைவானது, புனித தோமையாரால் ஞானஸ்நானம் பெற்ற கந்தப்பராசனால் ஆளப்பட்ட தென் பாண்டிய சாம்ராஜ்ஜியத்தின் உறுதியான சான்று ஆகும்.
பாண்டிய மன்னன் கந்தப்பராசா புனித தோமையாருக்கு நன்கொடையாக வழங்கிய மூன்று சென்ட் நிலத்தில் இந்த தேவாலயம் கட்டப்பட்டது. இந்த 3 சென்ட் நிலம்தான் இந்தியாவில் முதன்முதலில் கிறிஸ்தவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டது. புனித தோமையார் அன்றைய மரபுப்படி பனை ஓலைகளால் இத்தேவாலயத்தைக் கட்டினார். http://catholiconline.in/category/catholic-churches/page/13/
இந்த "அதிசய மணல்மாதா தேவாலயமானது" கி.பி முதல் நூற்றாண்டில் ஆண்டவராகிய சேசு கிறிஸ்துவின் 12 சீடர்களில் ஒருவரான புனித தோமையாரால் கட்டப்பட்டது. இந்தியாவின் தமிழ்நாடு, தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் உள்ள திருச்செந்தூரில் இருந்து 39 கிமீ தொலைவில் உள்ள சொக்கன்குடியிருப்பு என்ற கிராமத்தில் இந்த தேவாலயம் அமைந்துள்ளது.
அலெக்ஸ் குரூஸ் முத்தையா (1995) தனது "தென் பாண்டி மண்டலத்தின் மானவீர நாடு" என்ற தனது ஆய்வு நூலில், (பக்கம், 132 முதல் 140 வரை) இந்தியாவின் தென் பாண்டிய சாம்ராஜ்ஜியம் புனித தோமையாரால் ஞானஸ்நானம் பெற்ற கந்தப்பராசனால் ஆளப்பட்டது எனவும் இவர் மூன்று இராஜாக்களில் ஒருவராக இருந்தார் எனவும் நிரூபிக்கிறார்.
ஆகிர்தா மரியம்மாள் (ஸ்பெயின் 1665) எழுதிய "கடவுளின் திரு நகர்" என்னும் நூலில் அப்போஸ்தலரான புனித இராயப்பர் உதடுகளின் மூலம் வெளிப்படுத்துவது என்னவென்றால், "கிறிஸ்து நாதருடைய ஊழியர், நமது அன்புள்ள சகோதரர் தோமையார், இந்தியாவிலும், பாரசீகத்திலும், பார்த்தியர்களிடையேயும் தமது போதகரைப் பின்பற்றுவாராக. அவர் மூன்று ராஜாக்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுப்பாராக.2 (சிட்டி ஆஃப் காட் பாகம். IV எண்.227, 229, 230).
போர்த்துகீசிய வரலாற்றாசிரியரான ஜோவாவோ தே பாரோஸ் என்பவர் 1563 ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு வெளியிட்ட, "Asia de Joao Barros, dos fectos que od Portuguese fizeram no descobrimento & conquista dos mares & teras do Oriente" என்ற புத்தகத்தில், ப்ரிமல் (பெருமாள்) என்று அழைக்கப்படும் சீலம் தீவின் ராஜா", ஒரு கப்பலில் ஏறி, பெத்லகேமில் ஆண்டவரை ஆராதிக்கச் சென்ற மற்ற மன்னர்களுடன் சேர்ந்து மஸ்கட் கடற்கரைக்குச் சென்றார் எனவும், இவர் அம்மன்னர்களின் மூன்றாவது நபர் ஆவார் எனவும் குறிப்பிடுகிறார்.
“....................... யாழ்ப்பாணத்தின் ஆரம்பகால அரசர் ஒருவர் குழந்தை சேசுவுக்கு ஆராதனை செலுத்தியவர்களில் ஒருவர் ஆவார்; கிறிஸ்தவ சகாப்தத்தின் தொடக்கத்திலிருந்தே இலங்கையில் கிறிஸ்தவம் இருந்தது.” ஆதாரம்: www.bahamaswriter.com/magi.htm-48k-
இந்த பெரிய பெருமாள் (கந்தப்பராசா) இலங்கையில் இருந்து தென்னிந்தியாவிற்கு வந்து புனித தோமையாரால் “காஸ்பார்” என்ற பெயரில் ஞானஸ்நானம் பெற்றதாக ஒரு மரபு உள்ளது. இந்த உண்மையை Fr. மோத்தா வாஸ் தனது "இந்தியாவின் அப்போஸ்தலர் புனித தோமையாரின் வரலாறு" (1971, பக்கங்கள் 32 மற்றும் 33) இல் பின்வருமாறு விளக்குகிறார்: "யாழ்ப்பாணத்தின் (இலங்கை) மன்னர் பெரிய பெருமாள் அப்போஸ்தலரைச் சந்திக்க இந்தியாவுக்குப் பயணம் செய்தார். புனித தோமையாரைக் கண்டவுடனே அவர் அவரிடம் ஒரு வேண்டுகோள் விடுத்தார்: “உலக மீட்பரின் அப்போஸ்தலரே! கிழக்கில் நட்சத்திரத்தைப் பார்த்து, அதைப் பின்பற்றி, பெத்லகேமில் உள்ள புனித குழந்தையாம் மேசியாவைத் தரிசித்த மூன்று இராஜாக்களில் நானும் ஒருவன். ஆகையால், அவருடைய வாழ்க்கையையும் போதனைகளையும் எனக்கு விளக்கிக் கூறி, எனக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுங்கள். புனித தோமையார், இக்கோரிக்கையை ஏற்று, இரட்சகரின் வாழ்க்கை மற்றும் போதனைகளைப் பற்றி அறிவுறுத்தி, அவருக்கு கஸ்பார் என்னும் பெயரிட்டு ஞானஸ்நானம் கொடுத்தார்.”
புனித பிரான்சிஸ் சவேரியார், அப்போஸ்தராகிய புனித தோமையாரின் வேத போதக இடங்களைப்
பற்றி கண்டறியும்போது, இந்த தேவாலயத்திற்குச் சென்றுள்ளார் (1542), என Fr. F. W. ஃபேபர்
D.D. (1923) அவரது "புனித பிரான்சிஸ் சவவேரியாரின் வாழ்க்கை" (பக்கம்,
67) என்னும் புத்தகத்தில் பதிவு செய்துள்ளார். மேலும் எதிர்காலத்தில் அதிக அகழ்வு ஆராய்ச்சிகள்
நடை பெற்றால், அது புனித தோமையார் முதன்முதலில் பரிசுத்த கன்னி மரியாயின் மரணத்திற்கு
முன், கடவுளின் ராஜ்யத்தைப் பிரசங்கிக்க வந்த மூன்று இராஜாவாகிய காஸ்பரி மன்னரின் ராஜ்யத்தை
நமக்கு இன்னும் அதிகமக வெளிப்படுத்தும்.(அத்தியாயங்கள் 4, 14 மற்றும் 15 இல் உள்ள விவரங்களைப் பார்க்கவும்).
அங்கே இருந்த ஏரிக்கு அருகே மன்னரின் களஞ்சியசாலை (பண்டகசாலை) இருந்ததாலும், மற்றும் அவரது கணக்குப் பிள்ளைகள் (கணக்காயர்கள்) அந்த ஏரிக்கு அருகில் குடியேறியதாலும் அந்த இடத்திற்கு “கணக்கன்குடியிருப்பு” என்று பெயர் வழங்கப்பட்டது. ஏரியைச் சுற்றியுள்ள மரங்களில் நாரைகள் (பெலிகன்கள்) குடியேறியதால் இது “நாரையூர்” என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இந்த பெயர்கள் புனித பிரான்சிஸ் சவேரியாரின் எழுத்துக்களிலும் வாழ்க்கையிலும் காணப்படுகின்றன. (அத்தியாயம் 14 பார்க்கவும்).
தற்போது வழங்கப்படும் “திருவள்ளுவர்”, (“தெய்வப் புலவர்”) கதையை விமர்சன ரீதியாக ஆய்வு செய்தால், ஆந்நபரின் மிக உயர்ந்த குணாதிசயங்கள், அக் கோட்பாடுகளின் தெய்வீக பேச்சுத்திறன் மற்றும் அவ் விலக்கியத்தின் ஒப்பிடமுடியாத பாணி ஆகியவை காரணமாக அது கந்தப்பராசாவின் வேண்டுகோளின் பேரில் எழுதப்பட்ட புனித தோமையாரின் கிறிஸ்தவ கோட்பாடுகள் ஆகத்தான் இருக்க வேண்டும். "திருக்குறள்", ("தெய்வ நூல்") சமர்ப்பிக்கப்பட்ட மதுரை பாண்டிய மன்னனாகிய "உக்கிரப் பெருவழுதி" யின் குறுநில மன்னர்களில் தென் பாண்டிய சாம்ராஜ்ஜியத்தின் கந்தப்பராசாவும் ஒருவர் என்பது பெரிதும் வியப்பளிக்கிறது! (அத்தியாயம் 7 பார்க்கவும்).
"தோமையாரின் நடபடி ஆகமம்" இந்த தென்னிந்திய பாரம்பரியத்தால் நிறைந்துள்ளது. அத்தியாயம் ஒன்று முதல் ஆறு வரை அவர் மானவீர நாடு மற்றும் வேணாடு (திருவாங்கூர்) ஆகிய சாம்ராஜ்ஜியங்களில், தேவாலயங்கள் மற்றும் நினைவுச் சின்னங்களைக் கட்டியமைத்தல், அற்புதங்களைச் செய்தல் மற்றும் கடவுளின் ராஜ்யத்தைப் பிரசங்கித்தல் ஆகியவை பற்றி பேசுகிறது. இந்த ஆறு அத்தியாயங்களின் மூல உரைகளைப் பின்பற்றி, இந்த நிகழ்வுகள் அவற்றின் சரியான இட அமைவுகளுடன் இங்கே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. சீனாவிற்கும், தக்ஷசிலாவிற்கும் அவரது பயணம் பற்றி எதுவும் அதில் குறிப்பிடப்படவில்லை. ஆனால் "தே த்ரான்சிதா மரியா" என்னும் நூலில் அப்போஸ்தலர் புனித தோமையார் தக்ஷசிலாவில் தமது வேத போதக அலுவலிலிருந்து புறப்பட்டு, பரிசுத்த கன்னி மரியாயின் கடைசி நேரத்தில் அவரது படுக்கை அருகில் மற்ற அப்போஸ்தலர்களுடன் இருக்குமாறு அழைக்கப்பட்டார் என்று கூறப்பட்டுள்ளது.
ஜார்ஜ் மோரேஸ் தனது "இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் ஒரு வரலாறு" என்ற புத்தகத்தில் (பக்கம், 34) தோமையாரின் நடபடி ஆகமத்தில் காணப்படும் ஒரு லக்கூனா அதாவது வெறுமையான இடத்தைப் பாராட்டத்தக்க வகையில் குறிப்பிட்டுள்ளார். அத்தியாயம் ஆறு மற்றும் அத்தியாயம் ஏழு இடையே, பல விஷயங்கள் தவிர்க்கப் பட்டுள்ளன. அதேபோல் கி.பி. 46ல் எத்தியோப்பியா, ஆர்மீனியா, ஹிர்கானியா போன்ற நாடுகளுக்கு தோமையார் மேற்கொண்ட பயணமும், கி.பி. 52ல் கேரளாவுக்கு அவர் மேற்கொண்ட இரண்டாவது பயணமும், அங்கு அவர் ஏழு தேவாலயங்களைக் கட்டி எழுப்பியது போன்றவை அவரது நடபடி ஆகமத்தில் தவிர்க்கப் பட்டுள்ளன.
தோமையாரின் நடபடி ஆகமம் கேரளாவில் தமது வெத போதக அலுவலின் முடிவில் மீண்டும் தொடங்குகிறது. அதில் மயிலாப்பூருக்கு அவர் மேற்கொண்ட பயணத்தையும் மனந்திருப்புதல்கள் மற்றும் அற்புதங்களையும் விவரித்து, அவரது புகழ்பெற்ற வேத சாட்சியத்துடன் முடிவடைகிறது. அத்தியாயங்கள் 7 முதல் 13 வரையிலான உரைகள் பின் இணைப்புகளில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.
சுவாமி. பங்கிராஸ் ம. ராஜா
அறிமுகம்
அப்போஸ்தலரான புனித தோமையாரின்
சிறந்த குணாதிசயங்கள் பற்றிய விளக்கத்தைப் புதிய ஏற்பாடு நமக்கு வழங்குகிறது. அவர் மிகவும் வெளிப்படையாகவும் துணிச்சலுள்ளவராகவும் இருந்தார். விசுவாச குறைவிற்காக அவர் உண்மையில் சேசு கிறிஸ்து நாதரால் கடிந்துகொள்ளப்
பட்டார். இருப்பினும் புனித கிரிகோரியார் கூறுகிறபடி1: “மற்ற எல்லா சீடர்களின் விசுவாசத்தை விடவும், அவருடைய விசுவாசக் குறைவானது பின் தொடர்கின்ற எல்லா விசுவாசிகளின் விசுவாசத்தையும் அதிக உறுதியாக பலப்படுத்தக்கூடியது.” மேலும் அவர் தம் விசுவாசத்தில்
உறுதிப்டுத்தப்பட்ட பிறகு விசுவாசத்தின் மிக
உயர்ந்த பிரகடனமாக “என் ஆண்டவரே என் தேவனே”, [அரு .21:28] என அறிக்கையிட்டு, சேசு கிறிஸ்து நாதருடைய தெய்வீகத் தன்மைக்கும் அவரது உயிர்த்து எழுதலுக்கும் உறுதிமொழி வழங்கியுள்ளார்.
“ஆகையால் நீங்கள் போய், சகல ஜாதி ஜனங்கலுக்கும் கற்பித்து, பிதா, சுதன், பரிசுத்த ஆவியின் பெயராலே அவர்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுங்கள்கள்” [மத். 28:19] என்னும் சேசு நாதருடைய கடைசி கட்டளையை கவனத்தில் கொண்டு அப்போஸ்தலர்கள் சேசு கிறிஸ்து நாதருடைய போதனைகளைப் பரப்பவும், மக்களை கிறிஸ்தவர்களாக மனந்திருப்பவும் உலகின் பல்வேறு பகுதிகளுக்கும் சென்றனர். மேலும் சேசு நாதர் "இதோ நான் எல்லா காலங்களிலும் உங்களுடனே கூட இருக்கிறேன்" [மத். 28:20] என்னும் தமது வாக்குறுதியின்படி அவர்களோடு இருந்தார். அப்போஸ்தலர்களின் போதனைகளை உறுதிப்படுத்துவதற்காக செய்யப்பட்ட பல புதுமைகளின் மூலம் அவருடைய பிரசன்னம் உணரப்பட்டது. இவ்வாறு அப்போஸ்தலர்களின் வேதபோதக அலுவல் ஏராளமான பலன் கொடுக்கக்கூடயதய் இருந்து குறுகிய காலத்திற்குள் கிறிஸ்தவ வேதமானது வேகமாக வெகு
தூரம் பரவியது.
சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கிக்கும் அலுவலுக்காக இந்தியாவுக்கு வர வேண்டுமென்று புனித தோமையாருக்கு
சீட்டு விழுந்தது. அப்போஸ்தலர்களின் இளவரசராகிய புனித இராயப்பர் கட்டலையிட்டுக் கூறியபடி: “கடவுளின் ஊழியராகிய நமது அன்புள்ள சகோதரர் தோமையார், இந்தியாவிலும், பாரசீகத்திலும்லும், பார்த்தியர்கள், மேதியர்கள், ஹிர்கானியர்கள், பிராமணர்கள் மற்றும் பாக்திரியர்கள் மத்தியிளும் தமது போதகரைப் பின்பற்றுவாராக. அவர் மூன்று இராஜாக்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுப்பாராக, மேலும், அவருடைய போதனைகளையும் அற்புதங்களையும் பற்றி கேழ்விப்பட்டு அவர்கள் ஈர்க்கப்படுவதால், அவர்களின் எதிர்பார்ப்புகளுக்கு ஏற்றபடி அவர்களுக்கு எல்லாவற்றையும் முழுமையாகக் கற்பிப்பாராக.”2
கீழ்த்திசை நாடுகளுக்கான அவரது வேத போதக அலுவலானது இரண்டு முறை மேற்கொள்ளப் பட்டது - முதலில் பரிசுத்த கன்னி மரியாயின் ஆரோபணத்திற்கு முன் (கி.பி. 46) மற்றும் இரண்டாவது அவரது ஆரோபணத்தித்திற்குப் பிறகு. நமதாண்டவரின் உயிர்த்தெழுதலால் அவர் ஈர்க்கப்பட்டதைப் போலவே, அவர் மாதாவின் ஆரோபணத்தினால் ஈர்க்கப்பட்டார். எந்த அளவிற்கென்றால், அவர் தமது இரண்டாவது வேத போதக அலுவலின் புதிய இடங்களில் மட்டுமல்ல, அவரது முதல் வேத போதக அலுவலின்போது மனந்திருப்பப்பட்ட
மக்கள் வசிக்கும் இடங்களிலும் பரிசுத்த கன்னி மரியாயின் ஆரோபணத்தின் நினைவாக தேவாலயங்களை அமைப்பதில் குறிப்பாக இருந்தார். அவரது இரண்டாவது வருகையின்போது (52 A.D.), அவர்களின் வழிபாட்டுத் தலங்கள் பரிசுத்த கன்னி மரியம்மாள் ஆத்துமத்தோடும்
சரீரத்தோடும் பரலோகத்திற்கு ஆரோபணமானதின் நினைவாக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட தேவாலயங்களாக மாற்றப்பட்டன.
அவரது முதல் வேத போதக அலுவலின் காலமானது இந்நூலின் ஆசிரியரால் 33 A. D. மற்றும் 46 A.D க்கு இடையில் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது (அடி குறிப்பு 3 ஐக் காண்க3). வரலாற்று ஆசிரியர்கள் இதுவரையிலும்
52 கி.பி.யில் இருந்துதான் இந்தியாவுக்கான புனித தோமையாரின் வேத போதக அலுவலின்
காலத்தைக் கணக்கிட்டுள்ளனர். ஆனால் இந்நூலின் ஆசிரியர் சங். பங்கிராஸ் ம. ராஜா தனது ஆராய்ச்சிப் பணியை தென் பாண்டிய சாம்ராஜ்ஜியம் (திருச்செந்தூர் மற்றும் கன்னியாகுமரிக்கு இடையில் அமைந்துள்ள நாராங்கோட்டை அல்லது மானவீரநாடு என அழைக்கப்படுகிறது) மற்றும் கன்னியாகுமரிக்கும் மார்த்தாண்டத்திற்கும் இடையில் அமைந்துள்ள தென் சேர சாம்ராஜ்ஜிம் (வேணாடு அல்லது திருவாங்கூர்) போன்ற இடங்களில் புனித தோமையாரின் முதல் வேத போதக அலுவலைக் கணக்கிட்டுள்ளார். புனித தோமையார் பரிசுத்த கன்னி மரியாயின் மோட்ச
ஆரோபணத்திற்கு முன் பதின்மூன்று ஆண்டுகள் (கி.பி 33 முதல் 46 கி.பி வரை) தமது முதல் பயணத்தை மேற்கொண்டிருந்தார். இந்த முதல் வேத போதக அலுவலின் போது சிலோன், சீனா மற்றும் ஜப்பான் போன்ற நாடுகளுக்கு புனித தோமையார் மேற்கொண்ட பயணங்களையும் அவர் உள்ளடக்கியுள்ளார்.
சங். பங்கிராஸ் ம. ராஜா சுவாமிகள் நாரங்கோட்டை (மானவீர நாடு) இராச்சியத்திலிருந்து பல்வேறு இடங்களுக்குச் சிதறிய புனித தோமையார் கிறிஸ்தவர்களின் முதல் தூதுவர்களைக் கண்டறிந்து, ஏழாம் நூற்றாண்டில் அந்த ராஜ்ஜியத்தின் அழிவை விளக்குவதில் வெற்றி பெற்றுள்ளார். மேலும் அந்த இராஜ்ஜியமானது எப்படி
ஒரு சாபத்தினால் கனமான மணல் சுமந்து செல்லும் ஒரு பேரழிவுகரமான சூறாவளியால் தாக்கப்பட்டு அழிவுற
நேர்ந்தது பற்றியும் விளக்குகிறார்.4 எனவே புனித தோமையாருடைய முதல் வேத போதக அலுவலில் அவரது நடவடிக்கைகள் , போதனைகள் மற்றும் அற்புதங்கள் காரணமாக கிறிஸ்தவத்தை முதலில் தழுவிய மக்கள், இடங்கள் பற்றி இதுவரை அறியப்படாத வரலாறுதான், இந்த வரலாற்றுக்கு அப்பாற்பட்ட ஆராய்ச்சியின் கருப்பொருளை உருவாக்குகிறது. "தோமையாரின் நடபடி ஆகமம்", "தோமையாரின் சுவிசேஷம்", "கத்தோலிக்க என்சைக்ளோபீடியாஸ்" போன்ற பண்டைய ஆவணங்கள் மற்றும் கிடைக்கக்கூடிய அனைத்து வலைத்தள ஆவணங்களையும் இந்நூலின் ஆசிரியர் கையாண்டுள்ளார். அவர் நமது வாழ்த்துக்களுக்கு தகுதியானவர்.
பேராசிரியர் கே. மரிய பங்கிராஸ் எம்.ஏ., எம்.எட்.
தூத்துக்குடி, இந்தியா
------------------------------------------------------------------------------------------------------------- அடி குறிப்புகள்
1. St. Gregory, “Hom.
in Evang.” 26.
2. Bl. Mary of
Agreda, “The Mystical City of God” Vol. IV No. 222.
3. Scripture scholars indicate that because of a
miscalculation of Dionysius Exiguus, the Christian era does not start with the
birth of Jesus Christ, and Jesus’ birth should have taken place between 6 B.C.
and 4 B.C. “Most
scholars generally assume a date of birth between 6 and 4 BC/BCE. Other
scholars assume that Jesus was born sometime between 7–2
BC/BCE”
(Source: : http://en.wikipedia.org/wiki/Jesus#Possible_year_of_birth).
But resent studies have proved that Dionysius
Exiguus and St. Luke were correct in their accounts: “However,
the common Gregorian
calendar method for numbering years, in which the current year is
2011, is based on the decision of a monk Dionysius
in the six century, to count the
years from a point of reference (namely, Jesus’ birth) which he
placed sometime between 2 BC/BCE
and 1 AD/CE”
(Source:
http://en.wikipedia.org/wiki/Jesus#Possible_year_of_birth).
“For
centuries, astronomers and scientists have used diverse computational methods
to estimate the date of crucifixion, Isaac Newton
being one of the first cases. Newton's method relied on the relative visibility
of the crescent of the new moon and he suggested the date as Friday, April 23,
34 AD/CE. In 1990 astronomer Bradley
E. Schaefer computed the date as Friday, April 3, 33 AD/CE. In 1991, John
Pratt stated that Newton's method was sound, but included a minor
error at the end. Pratt suggested the year 33 AD/CE as the answer. Using the
completely different approach of a lunar eclipse
model, Humphreys and Waddington
arrived at the conclusion that Friday, April 3, 33 AD/CE was the date of the
crucifixion”.
Source:
http://en.wikipedia.org/wiki/Jesus#Possible_year_and_place_of_death Cfr. Appendix
I Jesus from
Wikipedia, the free encyclopedia http://en.wikipedia.org/wiki/Jesus
Consequently
this author comes to the conclusion that when Our Lord died at the age of 33,
the year of the Christian era was 33, and he fixes 33 A.D. as the commencing
year of St. Thomas’ missionary work, and 46 A.D. as the end of the first part
of his mission, which coincided with the Assumption of the Blessed Virgin that
took place when She was 63 years old.
4. Cfr. The same author, “History of the Shrine
of Our Lady of the Sands” Ch. 4.
அத்தியாயம் ஒன்று
புனித தோமையாரின்
பிறப்பு, அழைத்தல் மற்றும் வேத போதக அலுவல்
புனித தோமையாரின்
பிறப்பு, அழைத்தல் மற்றும்
வேத போதக அலுவல்
குடும்பமும் பிறப்பும்
புனித
தோமையார்
அநேகமாக கி.மு.
20
க்கும் 30 க்கும்
இடைப்பட்ட காலத்தில் கலிலேயாவில் உள்ள பெத்சாய்தாவில் ஒரு யூத குடும்பத்தில் பிறந்தார். அவரது எபிரேய பெயர் சிரியாக்குஸ், அதாவது இரட்டையர் அல்லது திதிமுஸ் தோமா அல்லது யூதாஸ் தோமா. புனித
தோமையாரின் சரியான பெயரைப் பற்றி விவாதிக்கும் போது, டாக்டர். புர்கிட் தனது 'ஆரம்ப கிழக்கத்திய கிறிஸ்தவம்' எனும்
நூலில்
கூறுகிறார்:
"தோமா என்றால் 'இரட்டையர்' என்று நாம் அனைவரும் அறிவோம், மேலும் சிரியாக் பாரம்பரியத்தில் தோமா என்று அழைக்கப்படும் அப்போஸ்தலரின் பெயரானது இரட்டையர்
யூதாஸ்.
இதன் விளைவாக, சுவிசேஷங்களின் ஆரம்பகால சிரியாக் வாசகம், இஸ்காரியோட் அல்லாத யூதாஸை (யோவா. 14:
22) யூதாஸ் தோமா என்றுதான் அழைக்கிறது.1 தமிழ் நாட்டின் “புனித
தோமையார்
கிறிஸ்தவர்களிடையே” பயன்பாட்டில் உள்ள புனித
தோமையார்
பக்தியமுயற்சியின் பாரம்பரிய ஜெபப்
புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளபடி அவர் இராயப்பர் (மலையப்பர்) என்றும் அழைக்கப்பட்டார்.2
பாரம்பரியக் கூற்றுப்படி புனித
தோமையாரின் பெற்றோர்கள் தியோஃபானஸ் மற்றும் ரோவா என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள், மேலும் அவர் தம்
இரட்டை
சகோதரி லிசியாஸ் அல்லது சகோதரர் எலியேசருடன் பிறந்தார். இந்த உண்மை 1911 என்சைக்ளோபீடியாவில் பின்வருமாறு குறிப்பிடப்
பட்டுள்ளது:
"பாரம்பரியத்தின்படி, அவர் ஒரு சகோதரி லிசியாஸின் இரட்டைச் சகோதரர் (அவரது பெற்றோர்கள் டதியோபானஸ் மற்றும் ரோவா, மேலும் அவரது பிறந்த இடம் அந்தியோக்கியா; “XII.
Apost.
Patriae," in Chron. Pasch. ii. 142), அல்லது ஒரு சகோதரர் எலியேசரின் (Horn.
Clem. ii. i), அல்லது, சிரியாக் Adda
Thoma வின் (ed.
Wright, Eng. trans.pp.155, 180), அல்லது சேசு வின் இரட்டைச் சகோதரர்.”
ஆதாரம்: 94.1911 encyclopedia.org/ T/TH/ THOMAS ST.htm
உண்மையில் சொல்லப்போனால்,
அவரது
இரட்டையர் ஒரு சகோதரி அல்ல, அது சேசு
நாதரும்
அல்ல, மாறாக சேசு கிறிஸ்து
நாதரின்
எழுபத்திரண்டு சீடர்களில் ஒருவரான ததேயுஸ் தோமாஸ் அல்லது அத்தாய் தோமா என்று அழைக்கப்பட்ட அவரது
இரட்டைச் சகோதரர் ஆவார். இது Prof.
M.M. Ninan - இன் மற்றொரு வலைத்தள ஆதாரத்தால் உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. எம்.எம். நினன் பின்வருமாறு:
ஹீப்ருவில் தாமஸ் என்றால் "இரட்டையர்".
எனவே அவர் கிரேக்க மொழியில் 'இரட்டை' என்று பொருள்படும் "திதிமுஸ்" என்றும் அழைக்கப்பட்டார். ஞானவாதிகள்
(க்னாஸ்டிக்ஸ்) தோமையாரை சேசு னாதரின் இரட்டைச் சகோதரராகக் கருதுகின்றனர். பைபிளில் இதற்கான ஆதாரம் நம்மிடம் இல்லை. சேசு
நாதரின்
உயிர்த்தெழுதலுக்குப் பிறகு, சேசு
நாதர்
எழுபத்திரண்டு சீடர்களில் ஒருவரான ததேயுஸ்
தோமாவை
அப்கார்
மன்னனிடம்
அனுப்பி அவரைக் குணப்படுத்தினார். இந்த ததேயுஸ்
தோமாவின்
இரட்டை சகோதரர். ஆதாரம்: www.acns.com/~mm9n/Malankara/2.htm
புனித
தோமையார்
நமது ஆண்டவராகிய சேசு
நாதருடன்
எவ்வளவு நெருங்கிய தொடர்புடையவர் என்பதை கீழே உள்ள வரைபடம் காட்டுகிறது.
(ஹேலி அல்லது எலியாக்கிம் சூசையப்பரைப் பெற்றெடுத்த பிறகு இறந்தார் மற்றும் தியோபானஸ் ரோவாவை மணந்து தோமையாரைப் பெற்றெடுத்தார். Cfr. ஹீலி தாம்சன்
எழுதிய
"புனித
சூசையப்பரின் வாழ்க்கையும் மகிமைகளும்", அத்தியாயம் 5)
அவருடைய மற்ற சகோதர சகோதரிகள் யார்
யார்
என்று நமக்குத் தெரியாது. அப்போஸ்தலர்
தோமையார்
இரட்சகரின்
ஒரு
இரட்டை சகோதரராகவும் உண்மையான கூட்டளியாகவும் தான்
அறிந்துகொள்ளப்பட்டார் அல்லது அழைக்கப்பட்ட்டார் என யூதாஸ் தோமையாரைப்பற்றி
அப்போஸ்தலர் மத்தியாசஸ் கீழே அறிக்கையிட்ட தானது, அவர்
நிச்சயமாக
சேசு கிறிஸ்து
நாதரின்
உண்மையான சகோதரர் அல்ல என்பதை உறுதிப்படுத்துவதற்காக மட்டுமே: “இப்போது முதல் நீர் எனது இரட்டையர் அல்லது
உண்மையான
கூட்டாளி என்று கூறப்பட்டுள்ளது
எதற்கென்றால், உம்மைப்பற்றி நீரே
நங்கு பரிசோதித்து, நீர் யார், நீர் எப்படி இருக்கிறீர், எப்படி இருப்பீர் என்பதை அறிந்து கொள்வதற்காகவே. நீர் என் சகோதரர் என்று அழைக்கப்படுவதால், உம்மைப் பற்றி நீர் அறியாமல் இருப்பது பொருத்தமாகாது.”
3
கல்வியறிவு இல்லாத ஒரு
ஏழைக்
குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவராக இருந்தாலும் பலவகைக் கலைகளில் திறமைசாலியாகத் திகழ்ந்தார். அவர் ஒரு கவிஞர், ஒரு தச்சர், ஒரு சிற்பி மற்றும் மிகவும் பிரபலமான கட்டிடக் கலைஞர் ஆவார். அதே சமயம் அவருடைய முக்கிய தொழில் மீன்பிடித்தலாகும். அவர் நமதாண்டவராகிய சேசு கிறிஸ்து
நாதரால்
தம்முடைய பன்னிரண்டு அப்போஸ்தலர்களில் ஒருவராக அழைக்கப்பட்டிருந்தார். யூதர்களின் சந்ததியில் மேசியாவை எதிர்பார்த்து அவர்கள் மத்தியில் இருந்த வழக்கப்படி அவர்
திருமணம்
செய்து கொண்டார். பெரும்பாலும் அவரது மனைவியின் பெயர் பரிசுத்த கன்னி மரியாயின் சேவையில் இருந்த மூன்று கன்னிப் பெண்களில் ஒருவரான
செஃப்போரா,
என ‘மரியாயின்
மரணம்’ பற்றிய நூலில் (De
Transita Mariae) குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது:
"அவருடன் பரிசுத்த கன்னி மரியாயின் சேவையில் இருந்த மூன்று கன்னிப்பெண்களான செப்போரா, அபிகேயா மற்றும்
சாயேலும் இருந்தனர்."4 "இதை அதி தூதர்
வழியாகக் கேட்டு, அவருடன் மூன்று கன்னிப் பெண்கள் அவருக்குப் பணிபுரிய,
அவர் புனித பெத்லகேமுக்குத் திரும்பினார். சிறிது நேரம் ஓய்வெடுத்த பிறகு, அவர் எழுந்து உட்கார்ந்து, கன்னிப் பெண்களிடம்: நான் ஜெபிக்க ஒரு தூபகலசம் கொண்டு வாருங்கள் என்றார். அவர்கள் கட்டளையிட்டபடி அதைக் கொண்டு வந்தார்கள்."
ஆதாரம்: http://www.bibleprobe.com/transitusmariae.htm
அவருக்கு குழந்தைகள் இருந்ததா இல்லையா என்பது நமக்குத் தெரியாது. ஆனால் அவர் இயேசேசு
நாதரால் அழைக்கப்பட்டபோது, அவர் தமது குடும்பத்தை ஒரேயடியாக விட்டுவிட்டு இசேசு
நாதரைப்
பின்பற்றினார். அவரது மனைவியோ தமது கணவர்
மீது
ஒரு
அசாதாரணமான பிரமாணிக்கத்தையும், கற்பு மீதான பற்றுதலையும் கண்டுகொண்டவராக அறியப்பட்டார். புனித
தோமையார்
சேசு
நாதரால் அழைக்கப்பட்ட பிறகு, மாதாவின் குழுவினரோடு சேர்ந்து,
நமதாண்டவருடைய சேவைக்கு தன்னை அர்ப்பணித்து கன்னியாக இருப்பேன் என்று அவர் சபதம் செய்துகொண்டார். புனித
தோமையாரின் மிக உயர்ந்த அழைத்தல் மற்றும் ஊழியத்தின் பொருட்டு, அவர்கள்
இருவரும்
எப்போதும் கடவுளின் விசேஷ
வரப்பிரசாதத்தினால் தங்கள் கன்னிமையைக் காத்துக்கொண்டார்கள்
என்றால்
ஆச்சரியப்
படுவதற்கில்லை.
எந்த சந்தர்ப்பத்தில் நமதாண்டவர் புனித தோமையாரைத் தம்முடைய அப்போஸ்தலராக அழைத்தார் என்பது நமக்குத் தெரியாது, ஆனால் அவர் சேசு
நாதருக்காக எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்ட
போதே
"அவரோடு போய் மரிக்க" முடிவு செய்துவிட்டார் (யோவான்: 11:
16). “நானே வழியும் சத்தியமும் ஜீவனுமாயிருக்கிறேன். என்னாலேயன்றி ஒருவனும் பிதாவினிடத்தில் வரான்” (அரு: 14;
6) என அவரைப்பற்றிதான் நமதாண்டவர் சொன்னார். அவர் உலகத்தில் சேசு கிறிஸ்து
நாதரின்
தெய்வீகத்தன்மைக்கும் உயிர்த்தெழுதலிற்கும் வெளிப்புற சாட்சியாக இருந்தார்; மேலும்
"இதோ, நான் உன்னைப் புறஜாதிகளுக்கு ஒளியாகக் கொடுத்தேன், நீ பூமியின் கடைசி எல்லை
வரைக்கும்
என் இரட்சிப்பாக இருக்க வேண்டும்"
(இசை. 49:
6; அப்போஸ்தலர் 13:
47), என
ஆண்டவராகிய
கடவுள் கொடுத்த கட்டளை அவரிலேதான் முதலில் நிறைவேறியது.
அப்போஸ்தலராகிய
புனித தோமையாரின் வேதபோதக அலுவல்
புனித
தொமையார்
மற்ற எல்லா அப்போஸ்தலர்களைப் போலவே, சென்று சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கிக்கும்படி
நமதாண்டவரிடமிருந்து நேரடியாக வேதபோதக அலுவலுக்கான
அதிகாரத்துடன் அனுப்பப் பட்டார்:
"நீங்கள் போய்
உலகங்கும் உள்ள, சகல
ஜாதி ஜனங்களுக்கும் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கியுங்கள்"
(மாற்கு 16:
15). அதன்படி, பெந்தெகொஸ்தே திருநாளுக்குப் பிறகு, புனித தோமையார் மற்ற எல்லா அப்போஸ்தலர்களுடனும் சேர்ந்து, பரிசுத்த
தமதிரித்துவத்தின் தெய்வீக இரகசியங்கள், தேவ
மானிட ஒன்றிப்பு மற்றும் கடவுளின்
மனித அவதாரம் ஆகிய தேவ இரகசிங்கள் பற்றி தேவமாதாவிடம் இருந்து போதனைகளையும் வழிகாட்டுதல்களையும் பெற்றுக்
கொண்டார்.
திவ்விய
ஸ்பிரித்துஸ் சாங்க்துவானவரின் வருகைக்காக அப்போஸ்தலர்களைத் தயார்படுத்தும் போது, பரிசுத்த
தேவமாதா
"தினமும் ஒரு மணிநேரம் அவர்களிடம் பேசி, தம் தெய்வீக குமாரன் தமக்குக் கற்பித்த விசுவாசத்தின் பரம
இரகசியங்களை அவர்களுக்கு விளக்கிக்
கூறினார்கள்" என்று ஆகிர்த மரியம்மாள் கடவுளின் திரு நகர் எனும் நூலில் கூறியுள்ளார்கள்.
"அந்த நாட்களில், பரிசுத்த தமதிரித்துவத்தின் உன்னதமான இரகசியங்களை
மிகவும் நுட்பமாக ஆனால் அனைவருக்கும் புரியும் வகையில் மாதா அவர்களுக்கு விளக்கிக்
கூறினார்கள். மேலும் அவர்கள் தேவ மானிட ஒன்றிப்பு மற்றும் மனித
அவதாரத்தின் இரகசியம் பற்றியும் அவர்களுக்கு விளக்கினார்கள்."5 ".......... அடிக்கடி
அவர்கள் தேவமாதாவிடம் ஆலோசனை நடத்தினார்கள், மேலும் மாதா அவர்களை கூட்டி போதனைகளும்
ஞான உரைகளும் நடத்தி வந்தார்கள்."
இந்த உண்மையை உறுதிப்படுத்தும் வகையில், Rev.
B. Rohner O.S.B தமது ‘Life
of the Blessed Virgin’ என்னும் புத்தகத்தில் பரிசுத்த கன்னி மரியம்மாள் எப்படி
அப்போஸ்தலர்களின் ஆசிரியையாகவும், எஜமானியாகவும் இருந்து
வந்தார்கள் என்பதை விளக்குகிறார். மேலும் எப்படி அவர்கள் தம்
தெய்வீக
ஆசிரியரின் இடத்தைப் பிடித்து, தெய்வீக இரகசியங்களை அற்புதமான பரிசுத்தத்தோடும், அசாதாரண ஞானத்தோடும் வீரத் துணிவுடனும்
அவர்களுக்குக் கற்றுக் கொடுத்தார்கள் என்பதையும்
விளக்குகிறார். மேலும் அப்போஸ்தலர்களை ஊக்கப்படுத்து
வதற்கான
வழிமுறையாக எப்படி தம்டைய தீங்கற்ற செல்வாக்கினால் அவர்கள் தம்முடன்
ஒன்றிதிருக்கும்படிச் செய்தார்கள் அவர் விளக்குகிறார். மேலும்
அவர்
கூறுகிறார்: “மாரி இங்கே அவர்களின் சிறிய குழுவிற்கு
இருதயமாக மட்டுமில்லாமல் அவர்களின் தலைவியாகவும் இருந்தார்கள், ஏனெனில் அவர்கள் அவர்களுக்கு ஆசிரியை
ஆனார்கள்.
இந்த தாமதமான தேதியில் கூட, அவர்களுடைய
இப்பரிசுத்த குருவின் வாழ்க்கையுடன் தொடர்பு
கொண்டுள்ள
பல முக்கியமான உண்மைகள், குறிப்பாக பெத்லஹேம், எகிப்து மற்றும் நாசரேத்தில் அவரது
மனித அவதாரம் மற்றும் அவரது ஆரம்பகால வாழ்க்கை தொடர்பான அனைத்து உண்மைகளும்
இந்த எதிர்கால ஆசிரியர்களுக்குக் கூட தெரியாமல் இருக்கலாம். இந்த முக்கியமான சத்தியங்களை அவர்களுக்குப் போதிப்பதற்கு, அவைகளுக்கு சாட்சியாக இருந்து, அவற்றில் அதிகமாகப் பங்குகொண்ட அவருடைய சொந்த தாயாரைவிட வேறு யார் சிறந்தவராக இருக்க முடியும்?
மேலும் Rohner
கூறுகிறார்: “மாதாவின் முன்னிலையிலும் அவர்களுடைய ஒத்துழைப்பினாலும், இதுவரை அலைந்து திரிந்த அப்போஸ்தலர்களை திருச்சபையின் தூண்களாகவும் நித்திய சத்தியங்களின் அஸ்திவாரக் கற்களாகவும் மாற்றும் மாபெரும் வேலையைச் செய்வதில் பரிசுத்த ஆவியானவர் மகிழ்ச்சியடைந்தார்.”7 மகா பரிசுத்த கன்னிமரியம்மாள் ஒவ்வொரு அப்போஸ்தலரிடமும், திவ்விய
ஸ்பிரித்துஸ் சாங்க்துவானவரின் தூண்டுதலுக்கேற்ப, விசுவாசப்
பிரமாணத்தின் ஒரு சத்தியத்தை வரையறுக்கும்படி கேட்டுக் கொண்டார்கள். அதன்படி
விசுவாசப் பிரமாணத்தின் ஐந்தாவது சத்தியத்தை புனித
தோமையார்
வரையறுத்தார்:
"பாதாளத்தில் இறங்கி, மூன்றாம் நாள் மரித்தோரிடமிருந்து உயிர்த்து
எழுந்தார்."8
பரிசுத்த
கன்னி மரியம்மள் தமது ஆன்மீக உரைகளில், கிறிஸ்துவின் ஞான சரீரமாகிய திருச்சபையினுடைய வளர்ச்சியின் அவசியத்தையும், அது தம்
தெய்வீக
மணாளருடன் கொண்டிருக்கும்
நித்திய ஐக்கியத்தின் மிக உயர்ந்த மாண்பினையும் அப்போஸ்தலர்களுக்கு எடுத்துரைத்தார்கள். இந்த உயர்ந்த இலட்சியத்திற்காக, அவர்கள்
தங்கள் சரீர ஆசைகளைத் தியாகம் செய்யவும், உலகத்தின் எல்லைகள்
வரைப் பணம் மேற்கொள்ளவும், வேத சாட்சியத்திற்கு உள்ளாகவும், தங்கள் உயிரைக் கொடுக்கவும் மாதா
அவர்களை
வலியுறுத்தினார்கள். காட்சி
தியானம்
மற்றும் மனோ தியானம் போன்ற ஆன்மீகப் பயிற்சிகளின் மிக உயர்ந்த வடிவத்தைப் பயிற்சி செய்யவும், சேசு கிறிஸ்து
நாதருடைய
அப்போஸ்தலர்களாகவும், பூமியில் அவருடைய பரிசுத்த திருச்சபையின் நிறுவனர்களாகவும் இருக்க அவர்களுக்கு
வழங்கப்பட்டுள்ள உன்னதமான அழைப்புக்காக கடவுளுக்கு நன்றி செலுத்தவும் கற்றுக் கொடுத்தார்கள்.
இந்த போதனைகளுக்கு மேலதிகமாக, நமது பரிசுத்த மாதா புனித தோமையாருக்கு சில தனிப்பட்ட தகவல்களையும் வழிகாட்டுதல்களையும் வழங்கினார்கள். அதாவது மூன்று ராஜாக்களைக் கண்டுபிடித்து, அவர்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுத்து, விசுவாசத்தின் ஒளியால் அவர்களுக்கு அறிவூட்டும் அலுவலைப் பற்றி அவருக்குத் தெரிவித்தார்கள். கடைசியாக அவர்கள் தமது தேவ சுதன் அவருடைய விசுவாசத்தை உறுதிப்படுத்துவதற்காக ஆண்டவருடைய உயிர்த்த சரீரத்தின் காயங்களை ஒரு விசேஷச் சலுகையாக அவருக்கு எப்படிக் காட்டினார் என்பதை நினைவுபடுத்தி, தேவ சுதனாகிய சேசு கிறிஸ்து நாதர் மீது அவர் வைத்திருக்கும் விசுவாசத்தைக் எண்பதற்காக ஒரு நாள் புனித தோமையாரின் சரீரமும் ஒரு ஈட்டியால் குத்தப்படும் என்று தீர்க்கத்தரிசனமாகக் கூறினார்கள்.. பின்னர் ஒவ்வொருவரும் பிரசங்கிக்க வேண்டிய ராஜ்யங்கள் மற்றும் மாகாணங்களின் நியமிப்பில் கடவுளின் விருப்பத்தை அறிய, அப்போஸ்தலர் மாதாவின் ஆலோசனையின்படி, பத்து நாட்கள் உபவாசம் இருந்து ஜெபம் செய்தார்கள். இந்தப் பயிற்சிகள் நிறைவடைந்த நிலையில், புனித இராயப்பர் மாகாணங்களை ஒதுக்கத் தொடங்கினார். மேலும் அவர் புனித தோமையாரிடம் கூறினார்: "கிறிஸ்துவின் ஊழியர், நமது அன்புச் சகோதரர் தோமையார், இந்தியாவிலும், பெர்சியாவிலும், பார்த்தியர்களிடையேயும் தமது போதகரைப் பின்பற்றுவார்... அவர் மூன்று இராஜாக்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுப்பார்..." (கடவுளின் துரு நகர் தொகுதி. IV எண்.227, 229, 230). "நதாண்டவரை வழிபட வந்த மூன்று அரசர்களின் பகுதிகளுக்கு தோமையார் வந்தபோது அவர்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுத்தார், மேலும் அவர்கள் நமது ஆண்டவருக்கும் கிறிஸ்தவ விசுவாசத்திற்கும் உதவியாளர்களாகவும் ஆக்கப்பட்டார்கள்" என்று கிறிசோஸ்டோம் கூறியுள்ளார். ஆதாரம்: கோல்டன் லெஜண்ட் - புனித தாமஸ் அப்போஸ்தலரின் வாழ்க்கை.
மாதா நன்றியுள்ள மகிழ்ச்சியால் நிரம்பியிருந்தார்கள், மேலும் உலகத்தின் மனந்திரும்புதலிற்காக மகிழ்ச்சியுடனும் நம்பிக்கையுடனும் புறப்படுவதற்கு, முழு இருதயத்தோடும் இந்த அலுவலுக்காக தங்களை அற்பணிக்கும்படி அப்போஸ்தலர்களுக்கு அறிவுறுத்தினார்கள். புனித தோமையார் அவர்களது பாதுகாப்பிற்குத் தம்மைக் கையளித்து, நமது மகா இராணியிடம் விடைபெற்றார் (Ibid. 235).
பன்னிரண்டு பேரில் ஒவ்வொருவருக்கும், நமது இரட்சகராகிய கிறிஸ்து நாதரின் ஆடையைப் போன்று நெய்யப்பட்ட ஒரு கைத்தறி அங்கியை மாதா தயார் செய்திருந்தார்கள். புனித தோமையார் மாதாவின் கரங்களிலிருந்து ஒரு தொகுப்பு ஆடைகளையும் ஒரு சிறிய உலோகப் பெட்டியையும் பெற்றுக்கொண்டார், அப்பெட்டியில் மாதா தமது தெய்வீக சுதனின் முண்முடியிலிருந்து மூன்று முட்களையும், குழந்தை இரட்சகரைப் போர்த்திய துணிகளின் சில துண்டுகள், மற்றும் விருத்தசேதனத்தின்போதும் பாடுகளின்போதும் மாதா துடைத்து எடுத்த நமதாண்டவரின் மிகவும் விலையுயர்ந்த இரத்தம் படிந்த துணிகளையும் வைத்திருந்தார்கள். இந்த நினைவுச் சின்னங்களை மாதா அவர்களிடம் ஒப்படைத்தபோது, அவர்கள் தமது தெய்வீக சுதனைப் பற்றிய தெளிவான நினைவுகளையும், கர்த்தர் அவர்களைத்தம் குழந்தைகளாகவும், உன்னதமானவரின் ஊழியர்களாகவும் நேசித்தார் என்ற உறுதியான நினைவுகளையும் அவர்களுடன் எடுத்துச் செல்ல வேண்டும் என்று மாதா கூறினார்க்ள். புனித தோமையார் இந்த நினைவுச் சின்னங்களை மகிழ்ச்சியுடனும் கண்ணீருடனும் பெற்றுக் கொண்டு, கி.பி 33 ஆம் ஆண்டில் தமது வேதபோதகத்தைத் தொடங்கினார்.
அவர் இந்தியாவிற்குச் செல்லப் புறப்பட்டபோது, சுவிசேஷகரான புனித லூக்காஸ் மரப்பலகைல் வரைந்த மாதாவின் வண்ண ஓவியத்தை அவருடன் எடுத்து வந்தார். இந்த உண்மை புனித தோமையார் மலையின் ஆலய வரலாற்றில் பின்வருமாறு பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது: “நாம் தேவாலயத்திற்குள் நுழைந்தவுடன், மாதாவின் அழகிய வண்ண உருவப்படம் நம் கவனத்தை ஈர்க்கிறது. இது புசுவிசேஷகரானப புனித லூக்காஸினால் மரத்தில் வரையப்பட்டது. புனித தோமையார் இந்தியா வந்தபோது அதை தன்னுடன் கொண்டு வந்ததாக பாரம்பரியம் கூறுகிறது. அதற்கு முன் அவர் ஜெபித்து வந்தார்.
புனித தோமையார் எங்கு சென்றாலும் அதைத் தம்முடன் எடுத்துச் சென்றதாகவும் பாரம்பரியம் கூறுகிறது."9
“சேசு கிறிஸ்துவின் தாயாரான மரியாயின் இந்த உருவம் புனித லூக்காஸினால் வரையப்பட்டது. இது சுமார் ஆயிரத்து தொள்ளாயிரத்து ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு புனித தோமையாரால் இந்தியாவிற்கு கொண்டு வரப்பட்டது. இன்று, இந்த ஓவியத்தின் மூலம் மாமரி தொடர்ந்து வணங்கப் படுகிறார்கள். கத்தோலிக்க விசுவாசத்திற்காக புனித தோமையார் வேத சாட்சியாக கொள்லப்பட்ட இடமாகிய இந்தியாவின் மதராஸில் உள்ள புனித தாமஸ் மவுண்ட் தேவாலயத்தில் இது பிரதான பலிபீடத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ளது. தேவ மாதாவிற்கு தனிப்பட்ட முறையில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட அப்போஸ்தலர்களின் காலத்திற்கு மாதா பக்தி செல்வதை இங்கு நாம் காண்கிறோம். அப்போஸ்தலர்கள், தாங்கள் சென்ற இடங்களிலெல்லாம், மாமரியைத் தங்கள் தாயாராகக் கருதும்படி தங்கள் சீடர்கள் அனைவரையும் ஊக்குவித்தார்கள், ஏனென்றால் சேசு நாதரே அவர்களை நம் அனைவருக்கும் தாயாராகக் கொடுத்துள்ளார்.”
ஆதாரம்: http://www.fatima.org/essentials/requests/ladybyluke.asp
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------1. F.A. D’Cruz K.S.G. ‘St. Thomas, the Apostle, In India’
1929, Page 15.
2. “Daily
Morning and Evening Prayers” St. Thomas’ Church, Vembar. Page 44.
3. “The Book of
Thomas the contender” by Mathias the Apostle, Translated by John D. Turner,
Source:
www.prophecy.worthyofpraise.org
4. First Latin
Form concerning the Passing of the Blessed Virgin Mary,
Source: http://rapture-soon.net/Book_Passing_of_Mary1.html
5. City of God
Vol. IV, No. 47, 48.
6. Ibid. No. 209.
7. Rev. B.
Rohner O.S.B. ‘Life of the Blessed Virgin’ 1897, Pages 333, 334, 335.
8. Ibid. No. 217.
9. Shrine History, St. Thomas’
Mount, Madras 16.
அத்தியாயம் இரண்டு
மேதியா நாட்டிற்கு புனித தோமையாரின் பயணம்
மூன்று இராஜாக்களில் முதல் மன்னர் அப்கார் (பல்தசார்)
ஞானஸ்நானம் பெறுதல்
அப்கார்
(பல்தசார்)
மூன்று
இரஜாக்களின் முதல் மன்னர்
Balthazar (Abgar)
Prince
of Africa and King of Saba (Edessa),
Balthazar
brought myrrh to the Christ Child.
He died
at the age of 112 on the Feast of the Epiphany
Fontanini
Nativities 5 Balthazar.htm
Source:
www.roman.com/fontanini/fonthome.htm
கிறிஸ்து
நாதர்
பெத்லஹேமில் பிறந்தபோது மேதியாவை ஆட்சி செய்த மூன்ற்
இராஜாக்களில் ஒருவரான (ஆப்பிரிக்காவைச் சேர்ந்த) கறுப்பு
மன்னர்
அப்கார் என்பவரால் மேதியாவில் உள்ள எதேசா நகரம் நிறுவப்பட்டது. அவர் மற்ற இரு மூன்று
இராஜாக்களுடன் ஒரு நட்சத்திரத்தின் அற்புத ஒளியால் பெத்லகேமிற்கு மீரை
என்னும்
வாசனைத்
திரவியத்துடன் சேசு குழந்தையை ஆராதிப்பதற்கு வழிநடத்தப்
பட்டார்.
கிறிஸ்தவர்கள் அவரை பால்தாசர் என்று அழைக்கிறார்கள்.
இந்த அப்கார்
மன்னரை
வெவ்வேறு சூழ்நிலைகளில் சேசு
நாதரின்
வாழ்க்கையுடன் இணைக்கும் மரபுகள் உள்ளன. முதலாவதாக, அவர் பெத்லகேமில் சேசு
குழந்தயை
வணங்க வந்தபோது, அவர் மற்ற இராஜாக்களுடன் பல நாட்கள் திருக் குடும்பத்துடன் சேர்ந்து
இருந்தார்,
மேலும் அவர் பரிசுத்த
கன்னி மரியாயின் மூலம் கிறிஸ்தவ கோட்பாடுகளில் தெளிவுற
கற்பிக்கப்பட்டார். "மேலும் அவர்கள் பல தேவ இரகசியங்கள் மற்றும் விசுவாச
சத்தியங்களின் நடைமுறைப் பயிர்சிகள் குறித்தும், தங்கள் மனசாட்சி
தொடர்பான காரியங்கள் மற்றும் அவரவர்களின் நாடுகளில் அரசாங்கம் தொடர்பான விஷயங்கள் குறித்தும் தங்கள்
பரலோகத்
தாயாரிடம் ஆலோசனை
நடத்தினார்கள் ... அவர்களும் ஒரு ஆசிரியராகவும், தெய்வீக ஞானத்தின் கருவியாகவும்
இருந்து,
அவர் அவர்களின் எல்லா கேள்விகளுக்கும் பதிலளித்து, பரிசுத்த்தனத்தின்
கற்னைகளை எவ்வளவு உயர்ந்த விதத்தில் அவர்களுக்கு வழங்கினார்கள்
என்றால், அவர்கள் மாதாவிடமிருந்து பிரிந்து செல்ல முடியவில்லை."
1
எதேசாவின் மன்னரான அப்கார், தனக்கு
உண்டாகியிருந்த ஒரு பயங்கரமான நோயிலிருந்து தன்னை வந்து குணப்படுத்தும்படி நமதாண்டவருக்கு
கடிதம்
எழுதிய ஒரு
கதையைப் பற்றி வரலாற்றாசிரியரான எவுசாபியுஸ் பதிவு செய்துள்ளார். அக்கடிதத்திற்கு
சேசு நாதர் ஒரு பதிலை எழுதி
அனுப்புகிறார், அப்காருடைய விசுவாசத்தைப் பாராட்டி, தம்மால் நேரில் வர முடியா
விட்டாலும், அவருடைய விண்ணேற்றத்திற்குப் பிறகு, அவரைக் குணப்படுத்த நிச்சயமாக அவருடைய அப்போஸ்தலர்களில் ஒருவரை அனுப்புவேன் என்று உறுதியளித்தார்.”2 புனித தோமையார் இந்த நோக்கத்திற்காக நியமிக்கப்பட்டார். H.
Leclercq என்பவர் இந்த இரண்டு கடிதங்களின் உரைகளை Catholic
Encyclopedia Vol. I Page 42. தொகுதியில் வெளியிடப்பட்ட ஒரு கட்டுரையில் தருகிறார். நமதாடவருடையவும் எதேசா
மன்னருடையவும் கடிதங்கள் பின்வருமாறு:
“ஜெருசலேம் நாட்டில் தோன்றிய தேவ மருத்துவர் சேசு
நாதருக்கு
அப்கார் ஓச்சாமா
எழுதுவது. வாழ்த்துகள்:
“நான் உங்களைப் பற்றியும், உங்கள் குணமளிக்கும் ஆற்றல் பற்றியும் கேள்விப்பட்டேன்; அதாவது நீங்கள் மருந்துகளையோ வேர்களையோ பயன்படுத்துவதில்லை, ஆனால் உங்களுடைய வார்த்தையினால் குருடர்களின் கண்களைத் திறக்கிறீர்கள், முடவர்களை நடக்கச் செய்கிறீர்கள், தொழுநோயாளிகளை சுத்தமாக்குகிறீர்கள், காது கேளாதவர்களைக் கேட்கச் செய்கிறீர்கள். மேலும் நீங்கள் உம்முடைய வார்த்தையால் எப்படி நோய்வாய்ப்பட்ட ஆவிகளையும், பித்துப்பிடித்த பிசாசுகளால் துன்புறுத்தப்பட்டவர்களையும் குணப்படுத்துகிறீர்கள், எப்படி மீண்டும், இறந்தவர்களை உயிர்த்தெழுப்புகிறீர்கள் எனவும் கேள்விப்பட்டேன் . நீவிர் செய்கிற அற்புதங்களைக் கற்றுக்கொண்டபோது, (இரண்டில்) ஒன்று, நீரே வானத்திலிருந்து இறங்கி வந்த தேவன், இல்லையேல் இவைகளையெல்லாம் கொண்டுவருகிற தேவனுடைய குமாரன் என்று எனக்குப் பட்டது. ஆகையால், நான் உமக்கு எழுதுகிறேன், உம்மை ஆராதிக்கும் என்னிடம் வந்து, நான் அனுபவிக்கும் அனைத்து நோய்களையும், உங்கள் மீது நான் வைத்திருக்கும் விசுவாசத்தின் நிமித்தம், குணமாக்குங்கள். யூதர்கள் உங்களுக்கு எதிராக முணுமுணுத்து, உங்களைத் துன்புறுத்துகிறார்கள், அதனால் அவர்கள் உங்களைச் சிலுவையில் அறைய முற்படுகிறார்கள் என்பதையும் நான் கற்றுக்கொண்டுள்ளேன். எனக்கு ஒரு சிறிய நகரம் மட்டுமே உள்ளது, ஆனால் அது அழகானது, நாம் இருவரும் நிம்மதியாக வாழ்வதற்கு அது போதுமானது.”
யூதர்களின் பிரதான ஆசாரியருடைய வீட்டில் சேசு நாதர் கடிதத்தைப் பெற்றுக்கொண்டபோது, காரியதரிசியான ஹன்னானிடம் சொன்னதாவது: “நீர் போய், உம்மை என்னிடம் அனுப்பிய உம் எஜமானிடம் சொல்லவேண்டியது
என்னவென்றால்: 'ஏம்மில் விசுவாசம் கொண்டுள்ள நீர் எம்மைப்
பார்க்காமலே சந்தோஷமாய் இருக்கிறீர். ஏனென்றால் என்னைப் பார்ப்பவர்கள் என்னை விசுவசிக்க மாட்டார்கள், என்னைப் பார்க்காதவர்கள் என்னை விசுவசிப்பார்கள் என்று எம்மைப் பற்றி எழுதப்பட்டுள்ளது. நான் உங்களிடம் வர வேண்டும் என்று நீங்கள் எழுதியதைப் பற்றி நான் சொல்வது:, (இதோ) நான் இங்கு கீழே ஏதற்காக
அனுப்பப்பட்டேனோ அவை அனைத்தும் முடிந்தது, நான் என்னை அனுப்பிய என் பிதாவிடம் மீண்டும் ஏறிச் செல்கிறேன், நான் அவரிடம் ஏறிச் சென்ற பின், என் சீடர்களில் ஒருவரை நான் உங்களுக்கு அனுப்புவேன், அவர் உங்கள் வேதனைகளை எல்லாம் குணப்படுத்தி, மீண்டும் உங்களுக்கு ஆரோக்கியம் தருவார். மேலும் உம்முடன் இருப்பவர்களை அவர் நித்திய ஜீவியத்திற்காக மனந்திருப்புவார். உமது நகரம் என்றென்றும் ஆசீர்வதிக்கப்படும், எதிரி அதை ஒருபோதும் வெல்லமாட்டான்
என்றார். எவுசாபியுஸின் கூற்றுப்படி, பதிலை எழுதியவர் ஹன்னான் அல்ல, மாறாக நம் ஆண்டவரே.
இந்த ஆதாரத்தின்படி மற்றுமொரு பாரம்பரியம் கீழே கொடுக்கப்பட்டு உள்ளது: http://www.thefishersofmenministries.com/Historical%20Geography.htm
“எதேசாவில் கிறிஸ்தவத்தின் தோற்றம்
பற்றி, வரலாற்று புவியியல் என்னும் நூலில், இரண்டாம்
அத்தியாயம் - கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தின் தோற்றம் - கூறுவது
என்னவெனில்: “ஓஸ்ரோயென் மானிலமானது கி.பி 216 – இல்
அது
ஒரு
ரோமானிய
காலனியாக மாறும்
வரை
ரோமானிய மற்றும் பார்த்தியன் பேரரசுகளுக்கு இடையே ஒரு பாதுகாப்பு மாநிலமாக இருந்து
வந்தது.
எதேசாவுக்கு கிறிஸ்தவம் எப்போது வந்தது, அதை யார் கொண்டு வந்தார்கள்? கி.மு. ஏழாம் நூற்றாண்டில் ஜோராஸ்டர் கூறிய
ஒரு தீர்க்கதரிசனத்தை நிறைவேற்றும் வகையில், குழந்தை
சேசுவைச் சந்திக்கும்படி கிழக்கிலிருந்து வந்த ஞானிகள் எதேசாவைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றும், அவர்கள் பெத்லகேமுக்குச் சென்றதாகவும் ஒரு
அசீரிய
பாரம்பரியம்
உள்ளது.
எதேசாவுக்குத் திரும்பியதும், அவர்கள் பார்த்த மற்றும் கேட்ட அற்புதமான விஷயங்களைப் பற்றிச் சொல்லியுள்ளார்கள், மேலும் இது சுவிசேஷத்தை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு எதேசியர்களின் மனதைத் தயார்படுத்தியது.
“செசாரியாவின் ஏவுசேபியுஸ் (ஏவுசேபியுஸ். திருச்சபை வரலாறு
1.13.), நான்காம் நூற்றாண்டின் திருச்சபை வரலாற்றாசிரியர் எதேசாவுக்கு சுவிசேஷ
போதனை
வந்ததின் மற்றொரு பாரம்பரியத்தைப் பற்றிக் கூறுகிறார். எதேசாவின் மன்னர் ஐந்தாம் அப்கார் (உக்கோமா, கறுப்பு) எதேசாவிற்கு
வந்து தமது தொழுநோயைக் குணப்படுத்தும்படி சேசு
நாதருக்கு
அனுப்பிய ஒரு
அழைப்பைப்
பற்றி அது கூறுகிறது. இராஜாவுக்கு சேசு
நாதர் அனுப்பிய பதிலில், அவரது பரலோக
ஆரோகணத்திற்குப் பிறகு, இராஜாவை
நோயினின்று குணப்படுத்த தமது சீடர்களில் ஒருவரை அனுப்புவதாக உறுதியளித்தார். சேசு
நாதர்
அளித்த வாக்குறுதியின்படி, அப்போஸ்தலர் தோமையார் (திதிமுஸ்) எழுபத்திரண்டு சீடர்களில் ஒருவரான ததேயுஸை (அதா தோமா) எதேசாவிற்கு அனுப்பினார் என்பது மரபு. எதேசாவிற்கு வந்த ததேயுஸ் முதலில் அங்கிருந்த யூதர்களுக்குப் பிரசங்கித்தார், இவ்விதமாய் எதேசாவில் திருச்சபையைத் தொடங்கினார்.
அப்கர் மற்றும் முதல் ஞானஸ்நானம்.
“மகா
திக்ரானெஸ் என்பவரின் மருமகனான வயதான அப்காரின் ஆட்சியின் கீழ், ஆர்மீனியாவின் முழுப் பகுதியும் ரோமாபுரிக்கு அடிபணிந்தது. ரோமானிய அதிகாரிகள் மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பை எடுக்க ஆர்மீனியாவிற்கு வந்தனர். அகுஸ்துஸ் பேரரசரின் ஏராளமான சிலைகளை அவர்கள் கொண்டு வந்தனர்.
பின்னர், அப்கார், ரோமானிய கொடுங்கோன்மைக்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்ய திட்டமிட்டு, மெசபட்டோமியாவில் குடியேறி எதேசா நகரத்தை நிறுவினார். அவர் தனது நீதிமன்றம், கருவூலம் மற்றும் ஆர்மீனிய மன்னர்களின் காப்பகங்களை அங்கு கொண்டு சென்றார். அதனால்தான் ஆர்மீனிய ஆதாரங்கள் அவரை ஆர்மீனியாவின் ராஜாவாகக் குறிப்பிடுகின்றன, சில கிரேக்க மற்றும் ரோமானிய ஆதாரங்கள் எதேசாவின் ஆட்சியாளரான அபகாரைக் குறிப்பிடுகின்றன. சசேசு கிறிஸ்து நாதர்
கலிலேயாவில் நிகழ்த்திய அற்புதங்களைப் பற்றி அப்கார் கேள்விப்பட்ட
போது,
அவர் ஏற்கனவே நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தார், (அவரது வயது
முதிர்ந்த
நாட்களில்). ஆச்சரியமடைந்த அவர், கிறிஸ்து
நாதரை
நம்பி, அவருக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார். அப்கார் இரட்சகரிடம் தம்மைக் குணப்படுத்தும்படி கேட்டு, அவரை எதேசாவுக்கு அழைத்தார்.
ஆர்மீனிய பாரம்பரியத்தைப் பின்பற்றி, அப்காரின் தூதர்கள் ஜெருசலேமில் சேசு
நாதரை
சந்தித்தனர். எதேசாவிற்குச்
செல்வதற்கான வாய்ப்பை சேசு
நாதர்
ஏற்கவில்லை, ஆனால் அப்காரின் கோரிக்கைக்கு பதில் எழுதி
அனுப்பினார். கிறிஸ்து நாதரின் பரலோக
ஆரோகணத்திற்குப் பிறகு, சீடர்களில் ஒருவரான ததேயுஸ், தூரின்
நகரின் அர்புத துகிலின் ஒரு துண்டு என சில ஆராய்ச்சியாளர்கள் அடையாளம் காணும் ஒரு துணியை எடுத்துக்கொண்டு எதேசாவுக்கு வந்தார். கோரீன் மோயீசன் என்பவரின்
கூற்றுப்படி, அப்கார் மற்றும் அவரது நகரத்தில் வசித்தவர்கள் அனைவரும் ஞானஸ்நானம் பெற்றனர்.
அப்போஸ்தலராகிய புனித தோமையார்தான் அதாயை அனுப்பியவர் என்றும், அப்கார்
மன்னர்
புனித தோமையார் கையினால்
ஞானஸ்நானம் பெற்றாரே தவிர அதாயினால் என்று எங்கும் கூறப்படவில்லை
என்பதையும் நிரூபிக்கும் வகையில்,
"அதாயின் கோட்பாடுகள்" என்பதிலிருந்து ஒரு பகுதி கீழே மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளது:
“உமக்கிருந்த நோயைக் குணப்படுத்தி, உம்மை ஆரோக்கியமாக மீட்டெடுக்கும்படி என் சீடர்களில் ஒருவரை நான் உம்மிடம் அனுப்புவேன்; உம்முடன் இருப்போர் அனைவரும் நித்திய ஜீவியத்திற்கு மனதிருப்பப்
படுவார்கள். உமது நகரம் ஆசீர்வதிக்கப்படும், எந்தப் பகைவனும் அதற்கு ஒருனாளும் அதிபதியாகமாட்டான்.
அரண்மனைக் காப்பகத்தின் காவலாளியான ஹன்னான் சேசு நாதர் தன்னிடம் இப்படிப் பேசியதைப் பார்த்தபோது, அவன் “ராஜாவின் ஓவியன்” என்ற தகைமையின் காரணத்தால் (ஒரு தூரிகையை) எடுத்து, சேசு நாதரின் உருவத்தை விருப்பமான வண்ணப்பூச்சுகளால் வரைந்து, தம்முடன் கொண்டு வந்து தமது எஜமானர் அப்கார் ராஜாவிடம் கொடுத்தான். அப்கார் ராஜா அந்த உருவத்தைக் கண்டதும், மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் அதைப் பெற்று, தன் அரண்மனை ஒன்றில் மிகுந்த மரியாதையுடன் வைத்தார்.
“காப்பகக் காவலாளியான ஹன்னான், சேசு நாதரிடம் கேட்டிருந்த அனைத்தையும், தம்மால் எப்படி அவருடைய வார்த்தைகள் எழுதப்பட்டதோ அப்படியே மன்னனிடம் எடுத்துரைத்தார். கிறிஸ்து நாதர் பரலோகத்திற்குச்
சென்ற பிறகு, யூதாஸ் தாமஸ் எழுபத்திரண்டு அப்போஸ்தலர்களில் ஒருவரான அதாய் அப்போஸ்தலரை அப்கார் மன்னருக்கு அனுப்பினார்."பின்னர் அப்கார் அதாயை நோக்கி,
"உண்மையில் நீர்,
நான்
என் சீடர்களில் ஒருவரை குணப்படுத்துவதற்கும் வாழ்வதற்கும் அனுப்புகிறேன் என்று
சொல்லி என்னிடம் அனுப்பிய அந்த
வலிமைமிக்க கடவுளும், கடவுளின் மகனுமாகிய
சேசு நாதருடைய சீடர்தான்” என்றார். அதற்கு அதாய்,
"ஆரம்பமுதல் நீர் என்னை உம்மிடம் அனுப்பியவரை விசுவசித்தபடியால், நான் உம்மிடம் அனுப்பப்பட்டேன், நீர் அவரை விசுவாசித்தால், நீர் எதை விசுவசிக்கிறீரோ, அவை அனைத்தும் உமக்குக் கிடைக்கும்" என்றார். அப்கார் அவரிடம்,
"அவரைச் சிலுவையில் அறைந்த யூதர்களைப் பொறுத்தவரை, நான் என்னுடன் ஒரு இராணுவத்தை அழைத்துச் சென்று அவர்களை அழிக்க விரும்புகிறேன்; ஆனால் அந்த
ராஜ்யம்
ரோமானியர்களுக்கு சொந்தமானது என்பதால், நான் ஒரு
சமாதான
உடன்படிக்கையால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளேன்.
அது
எனது முன்னோர்களைப் போலவே எங்கள் அதிகாரியாகிய
மாமன்னர்
திபேரியுஸுடன் என்னால் உறுதிப்படுத்தப்
பட்டுள்ளது." அதாய் அவரிடம்,
"நம்முடைய ஆண்டவர் அவருடைய பிதாவின் விருப்பத்தை நிறைவேற்றினார். அவர் தமது பெற்றோரின் விருப்பத்தை நிறைவேற்றியபோது, அவர் தமது பிதாவிடம் அழைத்துச் செல்லப்பட்டார், மகிமையில் அவருடன் அமர்ந்தார், அவருடன் நித்தியமாக இருந்தார்."
அப்கார் அவரிடம் கூறினார்:
"நானும் அவரையும் அவருடைய பிதாவையும் விசுவசிக்கிறேன்."
அதாய் அவரிடம்,
"நீர் அப்படி விசுவசிக்கிறபடியால், நீர் யாரை விசுவசிக்கிறீரோ அவர் பெயரால் நான் என் கையை உமது
மேல்
வைக்கிறேன்" என்றார்.
“அவர் மீது கை வைத்த அந்த
கணத்திலேயே அவருக்கு நீண்ட நாட்களாக இருந்த பிளேக் நோய் குணமானது.
"நீங்கள் அனைவரும்,
நான்
உங்கள் முன்பாகப் பேசுவதைக் கேட்டுப், புரிந்து கொள்ளுங்கள்; நான் மனுமக்களின் கலையாகிய மருந்துகளுக்கும் வேர்களுக்கும்
உரிய
ஒரு மருத்துவர் அல்ல; ஆனால் நான், கலங்கிய ஆன்மாக்களின் மருத்துவரும் , வரவிருக்கும்
மறுவுலக
வாழ்வின் இரட்சகருமாய்
இருக்கிற
தேவ சுதனாகிய
சேசு கிறிஸ்து
நாதருடைய
சீடர்
ஆவேன்.
இவர்
பரலோகத்திலிருந்து இறங்கி, சரீரத்தை அணிந்து, மனிதன்
ஆகி, சகல
மனிதர்களுக்காகவும் தம்மையே பலியாக்கி, சிலுவையில் அறையப்பட்டார். மேலும் அவர் சிலுவை
மரத்தின்
மீது தொங்கவிடப்
பட்டபோது,
வானத்தில் சூரியனை
இருளாக்கினார்; அவர் கல்லறைக்குள்
நுழைந்தபோது, அநேகரோடு கல்லறையை விட்டு
எழுந்து
வெளியேறினார்; கல்லறையைக் காத்தவர்கள் அவர் கல்லறையிலிருந்து எப்படி
வெளியே
வந்தார்
என்பதைக்
காணவில்லை, ஆனால் வானத்தின் தூதர்கள் அவருடைய உயிர்த்தெழுதலைப்
பிரசங்கிக்கிறவர்களாகவும் பரப்புகிற கருவிகளாகவும் இருந்தார்கள். அவர் விரும்பாமல்
இருந்திருந்தால், சகாமல் இருந்திருக்கலாம், ஏனென்றால் அவர் மரணத்தின் ஆண்டவராகவும், எல்லாவற்றிலிருந்தும் வெளியேறுகிறவராகவும்
இருக்கிறார், அது அவரைப் பிரியப்படுத்தியதே தவிர, அவரே சரீரத்தை கட்டமைத்தவராதலால்,
அவர்
மீண்டும் ஒரு சரீரத்தை அணியாமல்
இருந்திருக்கலாம். ஏனெனில், ஒரு
கன்னிகையிட மிருந்து பிறப்பதற்கு அவரை இணங்க வைத்த
தேவ சித்தமானது அவரை மரணத்தின் வேதனைக்கும்
இணங்கும்படிச் செய்தது. மேலும் நித்தியத்திலிருந்து தமது பிதாவுடன் இருந்த
அவர்
தமது உன்னத தெய்வீகத்தின் மகத்துவத்தைத் தாழ்த்தினார். அவரைப்பற்றிதான் பண்டைய தீர்க்கதரிசிகள் தங்கள் பரம
இரகசியங்களில் பேசியிருக்கிறார்கள்; மேலும் அவை அவருடைய பிறப்பு, பாடுகள், உயிர்த்தெழுதல், பிதாவிடம் எழுந்தருளிச்
செல்லுதல்,
அவரது
வலது
புறத்தில் அமர்தல் போன்ற உருவங்களைக் குறிக்கின்றன. மேலும், இதோ, அவர் பரலோக அரூபிகளாலும், பூமியில் வசிப்பவர்களாலும் வணங்கப்படுகிறார், அவர் நித்தியத்திலிருந்து வணங்கப்படுகிறார். ஏனென்றால், அவருடைய தோற்றம் மனிதர்களுடைய
தோற்றமாயிருந்தலும், அவருடைய ஆற்றலும், அவருடைய ஞானமும், அவருடைய வல்லமையும் கடவுளுடையதாகவே இருந்தது. அவர் எங்களிடம் கூறியது போல், இதோ, இப்போது மனுமகன் மகிமைப்படுத்தப்பட்டுள்ளார், மேலும் கடவுள்
தமது அற்புதங்களாலும் அதிசயங்களாலும், அவர்
தமது வலது
பாரிசத்தில் அமர்வதன் மகிமையினாலும் தம்மையே மகிமைப்படுத்துகிறார். ஆனால் அவரது சரீரமானது அவருடைய மகிமை
பொருந்திய
தெய்வீகத்தின் பரிசுத்தமான வஸ்திரமாகும், இதன் மூலம் அவரது கண்ணுக்குத் தெரியாத இறைத்தன்மையினை நாம் காண முடிகிறது. ஆகவே, இந்த சேசு கிறிஸ்து
நாதரை
நாங்கள் பிரசங்கிக்கிறோம், வெளியிடுகிறோம், அவருடன்
சேர்ந்து
நாங்கள் அவருடைய பிதாவைப் புகழ்கிறோம், அவருடைய தெய்வீக
ஆவியானவரைப் போற்றுகிறோம், வணங்குகிறோம், ஏனென்றால் அவர் பிதா,
சுதன், பரிசுத்த ஆவியின் பெயராலே
ஞானஸ்நானம் கொடுத்து அவர்களுக்கு
பாவமன்னிப்பு வழங்கவேண்டும் என்று கட்டளையிட்டுள்ளார்.
"கிறிஸ்து
நாதரை விசுவாசித்த அனைவரையும், அதாய் ஏற்றுக்கொண்டு, பிதா, சுதன், பரிசுத்த ஆவியின் பெயராலே
அவர்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுத்தார். மேலும் கல்லையும்
மண்ணையும்
வழிபடப் பழகியவர்கள், அவர் காலடியில் அமர்ந்து, அஞ்ஞான முட்டாள்தனத்தின் தொற்று
நோயைக்
கற்றுக்கொள்ளும்படி, திருத்தப்பட்டனர். நியாயப்பிரமாணத்தையும் தீர்க்கதரிசிகளையும் அறிந்த
யூதர்களும்கூட, பட்டுப்புடவைகளில் வியாபாரம் செய்து வந்தவர்கள், கிறிஸ்து
நாதரை
அவர் ஜீவனுள்ள தேவ
சுதன்
என்று அறிக்கையிட்டு
சீடர்கள் ஆகும்படி நம்பச்செய்தார்கள். ஆனால், அப்கார் மன்னரோ அல்லது அப்போஸ்தலர் அதாயியோ கிறிஸ்து
நாதரை
விசுவசிக்கும்படி எந்த மனிதனையும் பலவந்தமாக வற்புறுத்தவில்லை; ஏனென்றால், மனிதனின் சக்தி இல்லாமல், அடையாளங்களின் சக்தி அவரை விசுவசிக்கும்படி கட்டாயப்படுத்தியது. இந்த மெசபடோமியா நாடு முழுவதும், அதைச் சுற்றியுள்ள அனைத்து பகுதிகளும் அவருடைய கோட்பாட்டை அன்புடன் ஏற்றுக்கொண்டன.
ஆதாரம்: www.tertullian.org/fathers/addai www.tertullian.org
J.F. Goggin, அப்கார் மன்னரை "தி பிளாக்" என்று குறிப்பிடுகிறார், மேலும் அப்காருக்கு நமதாண்டவர் கொடுத்த வாக்குறுதி அவரது பரலோக ஆரோகணத்திற்குப்
பிறகு புனித தோமையாரின் இரட்டைச் சகோதரரும் எழுபத்திரண்டு சீடர்களில் ஒருவருமான ததேயுஸ் (சிரியாக் அதாய்) ராஜாவை குணப்படுத்துவதற்காக புனித தோமாவால் எடெசாவுக்கு அனுப்பப்பட்டபோது நிறைவேற்றப்பட்டதாகக் கூறுகிறார்.3 இந்த ததேயஸ் அல்லது அதேயுஸ், அதாய் தோமா என்றும் அழைக்கப்படுகிறார், முதலில் ராஜாவை குணப்படுத்த எடெசாவுக்குச் சென்றார், பின்னர் அப்போஸ்தலர் புனித தோமையார் சுவிசேஷத்தைப் போதிப்பதற்குத் தளத்தைத் தயார் செய்தார்.
புனித தோமையார் அவருக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுத்து, வேதபொதக அலுவலை அதேயுஸிடம் ஒப்படைத்தார், மேலும் அதே ஆண்டில் (கி.பி. 33) பார்த்தியாவுக்கு மூன்று இராஜாக்களில் இரண்டாவது மன்னரான கோண்டோபெர்னெஸை (மெல்க்கியோர்) சந்திக்கப் புறப்பட்டார்.
இவ்வாறாக, கி.பி 33 ஆம் ஆண்டு, இந்தியாவுக்குச் செல்வதற்கு முன், புனித தோமையார், அப்போஸ்தலர்களின் இளவரசராகிய புனித இராயப்பரால் புனித தோமையாருக்குக் கொடுக்கப்பட்ட ஆணையின்படி, அப்கார் மன்னரைச் சந்தித்து ஞானஸ்நானம் கொடுத்தார். அவர் மாகாணங்களை ஒதுக்கத் தொடங்கியபோது, புனித தோமையாரிடம் கூறினார்: “கிறிஸ்து நாதரின் ஊழியர், நமது அன்புச் சகோதரர் தோமையார், இந்தியாவிலும், பாரசீகத்திலும், பார்த்தியர்களிடையேயும் தமது போதகரைப் பின்பற்றுவார். அவர் மூன்று ராஜாக்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுப்பார். (சிட்டி ஆஃப் காட் தொகுதி. IV எண்.227, 229, 230).
பாரம்பரியத்தின் படி, இந்த மன்னர் அப்கார் பால்தாசர் என்று அழைக்கப்படுகிறார். "சுமார் 8 ஆம் நூற்றாண்டில், மூன்று இராஜாக்களின் பெயர்கள் - பிதிசாரியா, மெல்ச்சியர் மற்றும் கதாஸ்பா - என “எக்செர்ப்டா லத்தினா பார்பரி” என்று அழைக்கப்படும் ஒரு நாளிதழில் காணப்படுகின்றன. அவர்கள் பொதுவாக பல்தாசர், மெல்க்கியோர் மற்றும் கஸ்பார் (அல்லது காஸ்பர்) என அறியப்பட்டனர். மேற்கத்திய திருச்சபைப் பாரம்பரியத்தின்படி, பல்தாசர் பெரும்பாலும் அரேபியாவின் இராஜாவாகவும், மெல்க்கியோர் பாரசீக அரசராகவும், கஸ்பார் இந்தியாவின் இராஜாவாகவும் குறிப்பிடப்படுகிறார்கள். ஆதாரம்: http://anomalias.weblog.com.pt/arquivo/052121.html
புனித தோமையார் எதேசாவின் அப்போஸ்தலராக இருந்தார் என்பதையும், எதேசாவை அப்போஸ்தலரே அதேயுஸின் பராமரிப்பில் ஒப்படைத்தார் என்பதையும் மன்னர் அப்கார் மற்றும் எதேசாவின் மக்கள் நன்கு அறிந்திருந்தனர். எதேசாவுக்கும் புனித தோமையாருக்கும் இடையே இருந்த இந்த நெருங்கிய தொடர்பு காரணமாகவே, எதேசா பின்னர் புனித தோமையாரின் திருப்பண்டங்களைக் கேட்டு வாங்கி, அதை தனது பொக்கிஷ உடைமையாக வைத்திருந்தது. எதேசா மக்களை விசுவாசத்தில் பலப்படுத்த புனித தோமையார் பலமுறை அங்கு வருகை தந்திருந்தார். எதேசா முழுவதையும் மனந்திருப்பிய பின், அர்பேலா, நிசிபிஸ், பெத்கர்மா மற்றும் மொசூல் ஆகிய இடங்களில் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்து, புனித தோமையார் தமது பணியைத் தொடர இந்தியாவுக்கு வந்தார்.
எதேசா இவ்வாறு மறைமுகமாக தோமையாருக்குக் கடன்பட்டிருந்தது. எனவே அவருக்கு அது நன்றியுடையதாக இருந்தது. அப்போஸ்தலரும் அவர் இந்தியாவில் இருந்து எழுதிய கடிதங்கள் மூலம் எதேசாவின் கிறிஸ்தவர்களிடம் அன்பாக இருந்தார். அவர்கள் தங்களுடைய விலைமதிப்பற்ற பொக்கிஷங்களாக இந்த கடிதங்களை வைத்திருந்தனர், மேலும் அவரது திருப்பண்டங்களைப் பொக்கிஷமாக வைத்திருந்ததின் வெளி அடையாளமாக ஒரு உன்னத நினைவாலயத்தை எழுப்புவதன் மூலம் நிரந்தரமான முறையில் தங்கள் நன்றியைத் தெரிவிக்க விரும்பினார்கள்4
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
1. City of God Vol. II No. 567.
2. Dom Bernard Orchard (General Editor) “A Catholic Commentary on Holy Scripture” No. 949 Page 125.
3. Cfr. The Catholic Encyclopedia Vol. I Page 136
4. George Mark Moraes, “A History of Christianity in India” Page 4
புனித தோமையார்
மூன்று இராஜாக்களின் இரண்டாவது அரசர்
கொண்டோபெர்னஸின் (மெல்கியோர்)
பார்திய நாட்டிற்கு வருதல்
பார்த்திய
நாட்டு கொண்டோபெர்னஸ்
(மெல்கியோர்)
மூன்று
இராஜாக்களின் இரண்டாவது மன்னர்
Melchior
(Gondophernes)
King of Arabia and India (Parthia),
Melchior was the eldest of the three kings.
He was given the honor of being in front
of the others at the Infant’s crib.
He gave gold, silk, and precious stones
to the Christ Child.
Fontanini Nativities 5
Melchior.htm
Source: www.roman.com/fontanini/fonthome.htm
இந்தியாவிற்குச் செல்லும் வழியில் புனித தோமையாரின் வேதபோதக அலுவலலானது பார்த்தியா நாட்டிலுள்ள கோண்டோபெர்னஸ் அரசவையில் நடைபெற்றது. இது பார்தசேனஸ் எழுதிய ‘புனித தோமையாரின் நடபடிகள் ஆகமத்தில்’ விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. புனித தோமையாரின் முதல் நடபடி ஆகமத்தில், அவர் இந்தியாவுக்குச் செல்வதற்காக நமதாண்டவர் அவரை வணிகர் ஹாபானுக்கு விற்றதாகக் கூறப்படுகிறது. ஆனால் புனித தோமையார் செல்ல தயக்கம் காட்டினார், அதனால் அவர் கூறினார்: "இதற்கு போதுமான பலம் என்னிடம் இல்லை, ஏனென்றால் நான் பலவீனமாக இருக்கிறேன். மேலும் நான் ஒரு ஹீப்ரு; நான் எப்படி இந்தியர்களுக்கு கற்பிக்க முடியும்? அவர் இவ்வாறு தர்க்கம் செய்துகொண்டிருக்கையில், நமது ஆண்டவர் அவருக்கு ஒரு தரிசனத்தில் தோன்றி, "தோமையே, பயப்படாதே, ஏனெனில் எனது வரப்பிரசாதம் உன்னிடம் உள்ளது" என்றார். ஆனால் அவர் ஒன்றுக்கும் ஒத்துவர மாட்டாதவராய்க் கூறுவார்: "ஆண்டவரே, நீர் எங்கு வேண்டுமானாலும் என்னை அனுப்புவீராக, இந்தியாவுக்கு மட்டும் நான் செல்லமாட்டேன்." புனித தோமையாரின் பொதுவான குணாதிசயம் இவ்வாறு வெளிப்படுத்தப் படுகிறது, (மறுத்தல் மற்ற எவரையும் விட உண்மையாக ஏற்றுக்கொள்வதைக் குறிக்கிறது).2
"பின்னர் தென் நாட்டிற்கு வந்த இந்தியரான ஹாபான் என்று அழைக்கப்படும் ஒரு வணிகர், அவருக்கு ஒரு திறமையான தச்சரை வாங்குவதற்காக குத்னாபரால் அனுப்பப்பட்டார்."2 ஜார்ஜ் மோரேஸின் இந்த அறிக்கை குத்னாபர் (கந்தப்பர்) என்ற அரசன் இருந்ததை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்தியாவின் "தென் நாட்டில்", இது மானவீர நாட்டின் தென் பாண்டிய இராச்சியம் (இந்தியாவின் தென்கிழக்கு கடற்கரையில் திருச்செந்தூரில் இருந்து கன்னியாகுமரி வரை). அலெக்ஸ் குரூஸ் முத்தையாவின் கண்டுபிடிப்புகளால் இந்த உண்மை வலுப்பெற்றது: "முதல் நூற்றாண்டின் மத்தியில் மானவீர நாடு (தெற்கு பாண்டிய இராச்சியத்தின் ஒரு பகுதி) பாண்டிய குடும்பத்தின் வாரிசு மற்றும் கந்தப்பர் என்ற வீரம் மிக்க சிப்பாயால் ஆளப்பட்டது."3
திருவிதாங்கோடு (கன்னியாகுமரி மாவட்டம்) புனித மரியாயின் தேவாலயத்தைப் பற்றிய மற்றொரு வெளியீடு இந்த உண்மையை மேலும் வலியுறுத்துகிறது: “இந்த மாகாணத்தை (சேரநாட்டின்) கி.பி 7 முதல் கி.பி 65 வரை திருவிதாங்கோடு நகரைத் தமது தலைநகராகக்
கொண்டு, ஆட்சி செய்த சேர மன்னர் இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் (Cfr. 'தமிழ்ச் சங்க வரலாறு' பக்கம் 121) குந்தப்பர்
எனும் ஒரு குட்டி ராஜாவுடன் வசித்த, சேசு நாதரின் பன்னிரண்டு அப்போஸ்தலர்களில் ஒருவரான, புனித தோமையாரை அழைத்து வந்தார்.” (Cfr. Dhina Malar article on ‘spirituality’
page with the picture of St. Thomas in the ‘Palsuvai Malar’ section dated 13 -
4 – 2003).
புனித
தோமையாருக்கும் பாண்டிய சாம்ராஜ்ஜியத்துக்கும் தொடர்பு இருந்ததை ரம்பான் பாடலின் பின்வரும் பகுதியும் சான்றளிக்கிறது.
"அப்போஸ்தலர் முதல் மனதிருப்பியவர்களில் ஒருவரான முசிரிஸின் இளவரசர் இராயப்பர் அல்லது கேபா பாண்டிய இராச்சியத்தில் உள்ள புனித தோமையாரைச் சந்தித்து மலபாருக்குத் திரும்பும்படி கேட்டுக் கொண்டார்” என்று பாடல் கூறுகிறது. ஆப்போஸ்தலர் மீண்டும் கோரமண்டலக் கடற்கரைக்கு வந்தார். கோரிக்கை ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது, அப்போஸ்தலர் இளவரசர் கெபாவுடன் கேரளா சென்றார். www.indianchristianity.org/orthodox/thomas1.html - 20k - Cached - Similar pages
எனவே, டாக்டர் ஹெர்பர்ட் தர்ஸ்டன், தோமையார் நடபடி ஆகமங்களைக் குறிப்பிடுகையில்: “சேசு நாதர் ஒரு இந்திய அரசரான குண்டாஃபோரின் (குந்தப்பர்) தூதரான ஹாபானுக்கு இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட வழியில் தோன்றினார், மேலும் அவருக்கு அடிமையாக இருக்கவும் குண்டாஃபோருக்கு ஒரு தச்சனாக இருந்து சேவை செய்யவும் தோமையாரை விற்றார்”4 என்பதற்கு புனித தோமையார் பாண்டிய மன்னன் கந்தப்பருக்கு விற்கப்பட்டார் என்றே அவர் பொருள் கொண்டார்.
பின்னர் நமதாண்டவர்புனித தோமையாரிடம் மீண்டும் ஒருமுறை தோன்றி பின்வருமாறு அறிவுறுத்தினார்: “தோமையாரே, நீர் இந்தியாவுக்குச் சென்று, அங்குள்ள மக்களுக்கு நித்திய வாழ்வின் ஒளியைப் பரப்ப
வேண்டும்.
பயப்படாதேயும், நான் உம்முடன் இருப்பேன். என் பெயர் உம்மால் மகிமைபெறும். வெவ்வேறு தேசங்கள் மற்றும் மக்களிடையே என்னைப் பற்றி நீர் பிரசங்கிக்க
வேண்டும்.
நீர் ஒரு நல்ல யுத்தம்
செய்து போராட வேண்டும்; அதன் பிறகு உம் சகோதரர்களுடன் நித்திய மகிழ்ச்சியை அனுபவிக்க உம்மை அழைப்பேன். நான் அவர்களின் ஆண்டவரும்
மீட்பருமாய் இருக்கிறேன் என்பதை இந்தியர்களுக்குக் காட்டும், நீர் பெரும் பாடுகளைச் சகிக்க வேண்டியிருக்கும், ஆனால் பயப்பட வேண்டாம்! ”5
இந்த வார்த்தைகளைச் சொன்னபோது புனித தோமையார் நமதாண்டவரின் பாதத்தில் விழுந்து பணிவுடன் கூறினார்: "என் ஆண்டவரே என் தேவனே", மேலும் இந்தியா செல்வதற்கு முழு மனதுடன் ஏற்றுக்கொண்டார். உடனே அவர் புனித இராயப்பரிடம் சென்று அவரிடம் விடைபெற்று செசரியாவுக்குச் சென்று, இந்தியாவுக்குப் புறப்படும் முதல் கப்பலுக்காகக் காத்திருந்தார். அங்கு அவர் ஹாபானை சந்தித்தார். இந்த ஹாபான் உண்மையில் மேலே கூறியது போல் ஒரு இந்தியன் அல்ல, ஆனால் முதலில் பார்த்தியாவில் குடியேறிய ஒரு யூதர், இப்போது ஞானஸ்நானம் பெற்ற கிறிஸ்தவர், அவர் பெந்தெகொஸ்தே நாளில் ஜெருசலேமில் மூவாயிரம் பேருக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுத்த புனித இராயப்பரின் முதல் பிரசங்கத்தில் கலந்துகொண்டபோது மனந்திரும்பினார் (ஜார்ஜ் எம். மோரேஸின் பக்கம் 28ஐப் பார்க்கவும்). ஹாபான் பார்த்திய்ய்வின் மன்னன் கொண்டோபெர்னஸின் நல்ல நண்பராக இருந்தார், இப்போது அவர் பாண்டிய இராச்சியத்தின் இராஜா கந்தப்பருடன் வணிக உறவுகளில் நன்கு பயிற்சி பெற்றிருந்தார், மேலும் தற்பொழுது அரசியல் விவகாரங்களில் அரசனின் முதலமைச்சராகவும் இருந்தார். தற்போதைய திருச்செந்தூர் மற்றும் ராதாபுரம் தாலுகாக்களின் பகுதிகளை உள்ளடக்கிய தமிழ்நாட்டின் தென்கிழக்கு கடற்கரையில் அமைந்துள்ள மன்னன் கந்தப்பரின் ராஜ்ஜியம் "நாரான்கோட்டை" (மானவீர நாடு) என்று அழைக்கப்பட்டது. கந்தப்பர் இராஜா மூன்று இராஜாக்களில் மூன்றாவது அரசன் "காஸ்பார்" என்றும் அழைக்கப்படுவார், அவர் இலங்கையையும் நாராங்கோட்டையையும் ஆட்சி செய்தார்.
இப்போது ஹாபானுடன் அவரது பயணத்தில் அப்போஸ்தலராகிய புனித தோமையாரைப் பின்தொடர்வோம். மறுநாள் அதிகாலையில் ஹாபான் செசாரியாவின் கடற்கரையோரமாக நடந்து கொண்டிருந்தபோது, புனித தோமையாரைக் கண்டு மரியாதையுடன் அவரை அணுகி, : "ஓ கர்த்தராகிய நாசரேதூர் சேசு நாதரின் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஊழியரே!” என்று அவரை வாழ்த்தி, "நான் உமக்காக என்ன செய்ய வேண்டுமென்று விரும்புகிறீர்?" என்று அவரிடம் கேட்டார். அவர் மேலும்: “கர்த்தர் என் கனவில் உம்மை எனக்குக் காண்பித்தார், அவர் உம்மை என் ராஜாவுக்கு இருபது வெள்ளிக்காசுக்கு விற்றிருக்கிறார்.” என்று தொடர்ந்து கூறினார். புனிதமிக்க ஆச்சரியத்துடனும் பரலோக மகிழ்ச்சியுடனும் புனித தோமையார் அவரிடம்: "தயவுசெய்து என்னை உமது கப்பலில் ஏற்றிக்கொண்டு இந்தியாவை அடைய எனக்கு உதவுவீர்களா?" எனக் கேட்டார் “உமது விருப்பப்படி நடக்கட்டும்” என்று ஹாபான் கூறிவிட்டு, இருவரும் கப்பலில் ஏறி பயணத்தைத் தொடங்கினார்கள்.6
புனித
தோமையார்,
பாண்டியன் சாம்ராஜ்ஜியத்திற்குச் செல்லுமுன், அந்த நேரத்தில் ஆந்த்ரோபோலிஸை (கராச்சி) தமது தலைநகராகக் கொண்டிருந்த பார்த்தியாவின் மன்னரான கொண்டோபெர்னெஸைச்
(மெல்கியோர்) சந்திக்க விரும்பினார். இங்கு கொண்டோபெர்னெஸ் மற்றும் குண்டாஃபோர் என்னும்
பெயர்களை
பின்னிப்
பிணைப்பதில் கிட்டத்தட்ட அனைத்து வரலாற்று
ஆசிரியர்களிடையேயும் சில குழப்பங்கள் உள்ளன. ஹெர்பர்ட் தர்ஸ்டன் கூறுகையில், ஹாபானும் தோமையாரும் ஆந்த்ரோபோலிஸுக்கு வரும் வரை கப்பலில் சென்று, அங்கு இறங்கி ஆட்சியாளரின் மகளின் திருமண விருந்தில் கலந்து கொண்டனர். திருமண விருந்தில் கலந்து கொண்ட பிறகு, அவர் கூறுகிறார்:
"இந்தியாவிற்கு வந்த தோமையார், குண்டாஃபோருக்கு ஒரு அரண்மனையை கட்டினார்."
ஜார்ஜ் மோரேஸ், Azes மன்னரின் வாரிசான
Gondophernes, A.D. முதல் நூற்றாண்டின் முதல் பாதியில் ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தார் என்று விளக்குகிறார்; மற்றும் அவரது ராஜ்ஜியத்தின் பெயர் பார்த்தியா என்று புரிந்து கொள்ளப்பட்டுள்ளது.7 எனவே பார்த்தியாவின் அரசர் கொண்டோபெர்னஸ்
என்பவரும் தென் இந்தியாவில் அரசராக இருந்த குண்டாஃபோர்
என்பவரும் ஒரே ஆள் இல்லை என்பது தெளிவாகிறது. மேலும் ஹெர்பர்ட் தர்ஸ்டன் கொண்டோபெர்னஸ் அல்லது குடுபாரா என்ற பெயரைக் குறிப்பிடும்போது, அவர் ஒரு தெளிவான தவறு செய்கிறார், ஏனென்றால் கொண்டோபெர்னஸ் பார்த்தியாவின் மன்னராக இருந்தார், அதே சமயம் குடுபாரா (காஸ்பர்) தென்னிந்தியாவில் அரசராக இருந்தார்.8
மீண்டும் நாணயங்களின் கண்டுபிடிப்புகள் வழியாகக் மூலம் கிடைத்த தகவல்களின்படி, கல்வெட்டுகளில் சில பார்த்தியன் வகையைச் சேர்ந்த கிரேக்க புராணக்கதைகளுடன் தக்திபாஹி எழுத்துக்களில் உள்ளன, மற்ற கல்வெட்டுகள் இந்திய பேச்சுவழக்கில் புராணங்களுடன் இந்திய வகையைச் சேர்ந்த கரோஷ்தி எழுத்துக்களில் உள்ளன. முதல் நூற்றாண்டில், கொண்டோபெர்னஸ் என்ற பெயர் காசுகளில் இடம் பெற்றுள்ளது. இது அவர் பார்த்தியா நாட்டிற்கு அரசர் என்பதற்கு மற்றொரு தெளிவான சான்றாகும். மேலும் நாணயங்களில் இடம்பெற்றுள்ள குடுபராவின் பெயரும்
M.
R. ஜேம்ஸ் மொழிபெயர்த்த கிரேக்கப் பதிப்பிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட தோமையாரின்
முதல் நடபடி ஆகம மூல உரையின் ஒரு பகுதியை இங்கே கொடுப்பது பொருத்தமானது.
முதல்
நடபடி, அவர் அபானெஸுடன் இந்தியாவிற்குச் சென்றபோது (எண். 1 முதல் 3 வரை).
“அந்தச் சமயத்தில், அப்போஸ்தலர்களாகிய நாங்கள் அனைவரும் எருசலேமில் இருந்தோம், அவர் பேதுரு என்று அழைக்கப்படும் சீமோன் மற்றும் அவருடைய சகோதரர் அந்திரேயா, செபதேயுவின் மகன் யாகப்பர் மற்றும் அவருடைய சகோதரர் அருப்பர், பிலிப்பு மற்றும் பர்த்தலோமேயு, தோமையார் மற்றும் மத்தேயு வரி செலுத்துபவர், ஜேம்ஸ் அல்பேயுஸின்
மகன் மற்றும் கானானியரான சைமன், யாக்கோபின் சகோதரனான யூதாசும்: நாங்கள் ஒவ்வொருவரும் அவரவர்க்கு விழுந்த பகுதிக்கும், கர்த்தர் அவரவரை அனுப்பிய தேசத்துக்கும் போகும்படி, உலகத்தின் பகுதிகளைப் பிரித்தோம்.
"ஆகவே,
சீட்டு விழுந்ததின்படி இந்தியா இரட்டையர் என்றும் பொருள்படும் யூதாஸ் தோமையாருக்கு வீழ்ந்தது,: ஆனால் அவர், சரீர பலவீனத்தை காரணம்
காட்டி, அவரால் பயணம் செய்ய முடியவில்லையாதலால் அங்கு போக விரும்பவில்லை, மேலும் 'நான் ஒரு எபிரேய மனிதன்; நான் எப்படி இந்தியர்களுக்குள் சென்று உண்மையைப் பிரசங்கிக்க முடியும்?’ இவ்வாறு அவர் தர்க்கம் செய்து பேசுகையில், இரட்சகர் இரவில் அவருக்குத் தோன்றி, அவரிடம் கூறினார்: தோமையாரே, பயப்படாதீர், இந்தியாவுக்குச் சென்று, அங்கே வார்த்தையைப் பிரசங்கியும். எனது வரப்பிரசாதம் உம்மோடு இருக்கிறது. ஆனால் அவர் அதற்குக் கீழ்ப்படியவில்லை: நீங்கள் என்னை வேறு எந்த இடத்திற்கு அனுப்புவீர்களோ, அனுப்புங்கள், ஏனென்றால் நான் இந்தியர்களிடம் செல்லமாட்டேன்.
“அவர் இவ்வாறு பேசி, யோசித்தபோது, குந்தபோரஸ் மன்னரிடமிருந்து அனுப்பப்பட்ட அபானெஸ் என்ற ஒரு வணிகர் இந்தியாவிலிருந்து வந்திருக்க நேரிட்டுள்ளது. [குந்தபோரஸ்
என்பது கிறிஸ்துவுக்குப் பிறகு முதல் நூற்றாண்டில் இந்தியாவின் ஒரு பகுதியை ஆட்சி செய்த
ஒரு வரலாற்று நபர். அவரது நாணயங்கள் கிரேக்க மொழியில் ஹிண்டோபிரெஸ் என அவரது பெயரைக்
கொண்டுள்ளன] அபானெஸ் நண்பகல் வேளையில் சந்தையில் நடந்து வருவதைக் கண்டு ஆண்டவர் அவனை நோக்கி: எனக்கு ஒரு தச்சனாகிய
அடிமை
இருக்கிறான், அவனை விற்க விரும்புகிறேன். அவர் தோமையாரைத் தொலைவில் காட்டி, முத்திரையிடப்படாத மூன்று லிட்டர் வெள்ளிக்கு ஒப்புக்கொண்டு, ஒரு விற்பனைப் பத்திரத்தை எழுதினார்: தச்சனாகிய ஜோசேப்பின் மகன் சேசுஸ்
ஆகிய நான்,
இந்தியர்களின் இராஜாவான குந்தபோரஸின் வணிகரான அப்பானெஸ் என்ற உமக்கு
யூதாஸ் தோமையார் என்னும் பெயர் கொண்ட என் அடிமையை விற்று விட்டேன் என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறேன். ஒப்பந்தம் முடிந்ததும், இரட்சகர் யூதாஸ் தோமையாரை கூட்டிக்கொண்டு வணிகரான அபானெஸ் என்பவரிடம் சென்றார், அப்பானேஸ் அவரைக் கண்டதும் அவரிடம்,
"இது உமது எஜமானரா?"
எனக்
கேட்டார்.
அதற்கு அப்போஸ்தலர்
கூறினார்:
ஆம், அவர்தான் என் ஆண்டவர். அதற்கு அவர்: நான் உம்மை அவரிடமிருந்து வாங்கிவிட்டேன்
என்றார்.
அப்போஸ்தலரும் அமைதியாக இருந்தார்.
“அடுத்த
நாளில், அப்போஸ்தலர் அதிகாலையில் எழுந்து ஜெபித்து: ஆண்டவராகிய சேசுவே, நீர் விரும்பும்
இடத்திற்கு நான் செல்வேன்: உமது சித்தம் நிறைவேறட்டும் ஏன்று ஆண்டவரை வேண்டிக் கொண்டார்.
அவர் தமது விலைக் கிறையத்தைத் தவிர வேறு எதையும் எடுத்துச் செல்லாமல், வணிகரான அபானேஸிடம்
சென்றார். ஏனென்றால், ஆண்டவர் அதை அவருக்குக் கொடுக்கும்போது: நீ எங்கு சென்றாலும்,
என் வரப்பிரசாதத்தோடு உன் விலையும் உன்னுடன் இருக்கட்டும் என்று சொல்லியிருந்தார்.
“அபானெஸ்
கப்பலில் தனது சாமான்களை எடுத்துச் செல்வதை அப்போஸ்தலர் கண்டார்; அதனால் அவரும் அதை
தன்னுடன் கப்பலில் சுமக்க ஆரம்பித்தார். அவர்கள் கப்பலில் ஏறி அமர்ந்தபோது, அபானெஸ்
அப்போஸ்தலரிடம், “உனக்கு என்ன கைத்தொழில் தெரியும்?” என்று கேட்டார். அவரும் மறுமொழியாக:
நான் மரத்தில் கலப்பைகள் மற்றும் நுகத்தடிகள் மற்றும் கயிறுகள் (ox-goads, Syr.), மற்றும்
படகுகள் மற்றும் படகுகளின் துடுப்புகள் மற்றும் மாஸ்ட்கள் மற்றும் படகுகளுக்கு புள்ளிகள்
மற்றும் துடுப்புகளை உருவாக்க முடியும்; மற்றும் கல்லில், தூண்கள் மற்றும் கோவில்கள்
மற்றும் அரசர்களுக்கான அரசவைக் கட்டிடங்கள் கட்டுவேன் என்றார். வணிகன் அபானேஸ் அவரை
நோக்கி: ஆம், இப்படிப்பட்ட ஒரு வேலைக்காரன்தான் நமக்குத் தேவை என்றார். பின்னர் அவர்கள்
வீடு நோக்கிச் செல்லத் தொடங்கினர்; சாதகமாக காற்று வீசியதால், அரச நகரமான ஆந்த்ராபோலிஸ்
நகரை அடையும் வரை நலமாகப் பயணம் செய்தனர்.”9
புனித தோமையாரும் ஹாபானும் இந்திய மன்னர் குந்தபோரஸிடம் (கந்தப்பர் = காஸ்பர்) செல்லும் வழியில், முதலில் பார்த்திய மன்னர் கொண்டோபெர்னஸின் (மெல்கியோர்) அரசவைக்குச் செல்ல முடிவு செய்தனர். நவீன கராச்சியின் அருகில் அமைந்துள்ள சந்தருக் (ஆந்த்ரோபோலிஸ்) துறைமுகத்தில் அவர்கள் இறங்கியபோது, நகரம் முழுவதும் கொடிகள் மற்றும் தோரணங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது, மேலும் மேள தாளங்கள், இசை மற்றும் வாணவேடிக்கைகளால் எதிரொலித்தது. ஹாபான் கொண்டோபெர்னஸின் நல்ல நண்பராக இருந்ததால், புனித தோமையாருக்கும் அரச வரவேற்பு அளிக்கப்பட்டது. அரசர் தோமையாரைக் கண்டதும், அவர் முகத்தில் தெய்வீக வரப்பிரசாதம் ஒளிர்வதைக் கண்டு உணர்ந்தார், மேலும் பெத்லகேமில் குழந்தையாக அவர் ஆராதித்த சேசு கிறிஸ்து நாதரின் தூதராக அவரைக் கருதுவதற்கு உள்மனதில் ஈர்க்கப்பட்டார். எனவே, அரசர் புனித தோமையாரின் காலில் விழுந்து வணங்கி, அவர் தலைமை விருந்தினரின் இடத்தில் அமர்ந்து, தம்பதியருக்கு தனது ஆசீர்வாதத்தை வழங்கி விழாவை சிறப்பிக்குமாறு வேண்டினார்.10
அரச சபையின் பல்வேறு வகையான கலைஞர்கள் மற்றும் இசை வல்லுனர்களுடன் கூடிய மரியாதைக்குரியவர்களால் திருமண மண்டபம் நிரம்பியது. அவர்களுள் கலிலேயாவிலிருந்து அழைத்து வரப்பட்ட ஒரு எபிரேயப் பெண் எபிரேயப் பாடலுக்குப் புல்லாங்குழல் வாசித்துக் கொண்டிருந்தாள். புனித தோமையார் ஒரு பரவசத்தில்
மூழ்கி எபிரேய மொழியில் ஒரு பாடலை இயற்றி அதைப் புல்லாங்குழல் இசைக்கு ஏற்ப பாடினார், அதில் அவர்
அனைவருக்கும் அவரவர்களின் சொந்த மொழிகளில் புரியும்படி, சேசு நாதருக்கும் அவருடைய திருச்சபைக்கும் இடையிலான நித்தியமான விவாக பந்தனத்தை விவரித்தார். இளம் தம்பதியினர் திருமணம் செய்து கொள்ளவிருந்தபோது, அப்போஸ்தலர் அவர்கள் மீது பின்வருமாறு ஜெபித்தார்:
“ஆபிரகாமின் தேவன், ஈசாக்கின் தேவன், யாக்கோபின் தேவன் உங்கள் இருவரோடும் இருப்பாராக; அவர் உங்கள் இருதயங்களில் நித்திய ஜீவியத்தின் விதையை விதைப்பாராக; பரிசுத்தமான
அவருடைய தேவ சித்தத்தை நீங்கள் என்றென்றும் நிறைவேற்றும்படி, உங்களுக்கு நன்மையான அனைத்தையும் அவர் வழங்கி அருள் பாலிப்பாராக; நீங்கள் நம்முடைய இரட்சகராகிய
சேசு நாதரின் பரிசுத்த நாமத்தில், அவருடைய வரப்பிரசாதத்தினால் வழிநடத்தப் படுவீர்களாக, பரிசுத்த ஆவியின் வரங்களால் நிரப்பப்படுவீர்களாக.” பிறகு அவர்கள் மீது கைகளை வைத்து ஆசீர்வதித்து, “என் ஆண்டவரும் என் தேவனும் உங்களோடு இருப்பாராக” என்றார்.11
ஹெர்பர்ட் தர்ஸ்டன் கூறுகிறார்: “அப்போஸ்தலின் இந்த ஜெபத்தினாலும் ஆசீர்வாதத்தினாலும், விசித்திரமான நிகழ்வுகள் தொடர்ந்தன, தோமையாரின் தோற்றத்தில் கிறிஸ்து
நாதர்
மணமககளையும் மணமகனையும் கன்னிமையைக்
காப்பாற்றும் சுத்த விரத்தர்களாக இருக்குமாறு அறிவுறுத்தினார்.”12 விசித்திரமான நிகழ்வுகளில் ஒன்றை அலெக்ஸ் சி முத்தையா , டாக்டர். மெட்லிகாட்டைக் மேற்கோள்
காட்டி விவரிக்கிறார். திருமண விழாக்கள் முடிந்ததும், ஒரு காட்டுக் கருங்கரடி கூட்டத்தினுள் பாய்ந்து, அரசவையில் இருந்த ஒருவரைக் கடுமையாகத் தாக்கி, அவரைக் கொன்று, அதன்
உறுப்புக்களை வீசி எறிந்தது. புனித
தோமையார்
அந்த இடத்திற்கு வந்து, மக்களை அமைதியாக இருக்கும்படி கேட்டு, அந்த மனிதனின் சிதறிய உறுப்புகளை எல்லாம் சேகரித்து, ஜெபித்தார்: “இஸ்ராயேலின் தேவனான ஆண்டவரே, இந்த மனிதர் மீதும் அவர் குடும்பத்தின் மீதும் கருணை காட்டி, இந்த மக்கள் உமது
சுதனாகிய
சேசு கிறிஸ்து
நாதரை
விசுவாசிக்கும்படியாய்
அவரை
உயிர்ப்பிக்க வேண்டும்."
இவ்வாறு ஜெபித்த பிறகு, புனித தோமையார் அந்த மனிதனின் உறுப்புகளில் சிலுவை அடையாளமிட்டு ஆசீர்வதித்தார். உடனே அந்த மனிதன் கொண்டோபெர்னஸ் மன்னன் மற்றும் ஏராளமான மக்கள் முன்னிலையில் உயிர்பெற்றான்.13 இறுதியில் புனித தோமையார்
மணமகளையும் மணமகனையும் மனந்திருப்பினார்.14
இந்தக் கதையுடன் " அப்போஸ்தலர்
யூதாஸ்
தோமையாரின் நடபடி
ஆகமம்"
முதல் பகுதி முடிகிறது. இந்த
நூலானது
ஒன்பது பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது, அவற்றில் எட்டு "நடபடி
ஆகமம்"
என்றும், கடைசி
பகுதி "யூதாஸ் தோமையாரின் இறுதி
நாட்கள்"
என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
தோமையாரின் முதல் நடபடி
ஆகமத்தின்
மூல வாசகத்தை இங்கே தொடர்ந்து, மேலே உள்ள அத்தியாயத்தின் கதையைப் படிப்போம்.
முதல் நடபடி, அவர் அபானெஸ் வணிகருடன் இந்தியாவிற்குச் சென்றபோது. (எண்கள் 4 முதல் 16 வரை).
"அவர்கள் கப்பலை விட்டு நகரத்திற்குள் நுழைந்தார்கள், இதோ, புல்லாங்குழல் மற்றும் நீர் இசைக்
கருவிகளின் சத்தங்கள், எக்காளங்கள் அவர்களைச் சுற்றி ஒலித்தன; அப்போஸ்தலர்,
"இந்த நகரத்தில் நடக்கும் திருவிழா என்ன?"
என்று கேட்டார். அங்கிருந்தவர்கள் அவரை நோக்கி: நீரும்தான்
இந்த
நகரத்தில் மகிழ்வதற்கு தெய்வங்களையும் கொண்டு வந்திருக்கிறீர்,
ஏனெனில், இராஜாவுக்கு ஒரே மகள் இருக்கிறாள், இப்போது அவர் அவளை ஒரு கணவனுக்குத் திருமணம் செய்து வைக்கிறார்; ஆகையால், இந்த மகிழ்ச்சியும், இன்று திருமணத்தின் கூட்டமும் நீங்கள் பார்க்கும் திருவிழாவாகும். மேலும் இராஜா, பணக்காரர், ஏழை, அடிமை, சுயாதீனர், அந்நியர், குடிமக்கள் எல்லாரும் திருமணத்திற்கு வரவேண்டும் என்று எல்லா இடங்களிலும் அறிவிப்பதற்காகச் செய்தியாளர்களை அனுப்பியுள்ளார். அபானேஸ் அதைக் கேட்டு, அப்போஸ்தலரை நோக்கி: நாம் இராஜாவைப் புண்படுத்தாதபடிக்கு, குறிப்பாக நாம் அந்நியர்களாக இருப்பதால், நாமும் போகலாம் எங்க, அதற்கு அவர்: நாம் போகலாம் என்றார்.
அவர்கள் சற்று
நேரம் சத்திரத்தில் தங்கிவிட்டு கொஞ்சம் கழித்து திருமணத்திற்கு சென்றார்கள்; அங்கே அனைவரும் தரையிலே
சாய்ந்தபடி அமர்ந்திருப்பதைக் கண்ட அப்போஸ்தலர், தானும் அவர்கள்
நடுவில்
அமர்ந்துகொண்டார், ஒரு
அந்நியரைப் போலவும், அந்நிய நாட்டிலிருந்து வந்தவரைப்
போலவும் அனைவரும் அவரைப் பார்த்தார்கள்; வணிகர்
அபானெஸோவென்றால், அவருடைய எஜமான் ஆதலால், வேறொரு இடத்தில்
அமர்ந்து கொண்டார்.
“அவர்கள் எல்லாரும்
உண்டு குடித்தபோது, அப்போஸ்தலர் எதையும் சுவைக்கவில்லை; அவரைச் சுற்றியிருந்தவர்கள் அவரை நோக்கி: நீர் ஏன் இங்கு வந்தீர், சாப்பிடாமலும் குடிக்காமலும் இருக்கிறீரே என்றார்கள். ஆனால் அவர் அவர்களுக்கு
அளித்த பதில் என்னவென்றால்: நான் உணவு அல்லது பானத்தை விட சற்றே பெரிய
காரியத்திற்காகவும் ராஜாவின் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவதற்காகவும் இங்கு வந்துள்ளேன், ஏனென்றால், அறிவிப்பாளர்கள் ராஜாவின் செய்தியைப் பிரசங்கிக்கிறார்கள், அறிவிப்பாளர்களுக்குச் செவிசாய்க்காதவர்கள் ராஜாவின் நியாயத்தீர்ப்புக்கு உட்பட்டவர்களாக இருப்பார்கள்.
“அப்படியே அவர்கள் உணவருந்திக் குடித்துவிட்டு, மாலைகளும், வாசனைத் திரவியங்களும் அவர்களிடம் கொண்டு வரப்பட்டபோது, ஒவ்வொருவரும் வாசனைத்
திரவியத்தை எடுத்து, ஒருவன் தன் முகத்திலும், ஒருவன் தன் தாடியிலும், உடலின் மற்ற பாகங்களிலும் பூசினார்கள்; ஆனால் அப்போஸ்தலரோ, அவருடைய தலையின் மேல் பூசி, அவரது மூக்கின் மீது சிறிது பூசி, அதை அவரது காதுகளில் இறக்கி, அவருடைய பற்களைத் தொட்டு, அவருடைய இருதயத்தின் பகுதிகளை கவனமாக அபிஷேகம் செய்தார்: மேலும்
மிர்ட்டல்
மற்றும் பிற மலர்களால்
அவருக்காக
நெய்யப்பட்ட மமலர்
வளையத்தை
எடுத்து, அதைத் தன் தலையில் வைத்து, ஒரு கலாமஸ் கிளையை எடுத்து, அதைத் தன் கையில் பிடித்துக்கொண்டார்.
"இப்போது அந்த
புல்லாங்குழல் பெண்ணானவள், தனது புல்லாங்குழலைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு, அவர்கள் அனைவரிடமும் சென்று இசைத்துக்
கொண்டிருந்தாள், ஆனால் அவள் அப்போஸ்தலர் இருந்த இடத்திற்கு வந்ததும், அவர்முன் நின்றுகொண்டு, அவன் தலைக்கு
மேல் நீண்ட நேரம் விஇசைத்தாள்: இந்த புல்லாங்குழல் பெண் ஒரு எபிரேய இனத்தைச் சேர்ந்தவள்.
“அப்போஸ்தலர் தொடர்ந்து தரையையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில், கோப்பை தாங்குபவர்களில் ஒருவன் தன்
கையை
நீட்டி அவருக்கு ஒரு அடி கொடுத்தார்; அப்போஸ்தலர் தன் கண்களை உயர்த்தி, தன்னை அடித்தவனைப் பார்த்து: இந்த அக்கிரமத்திற்காக வரவிருக்கும் வாழ்க்கையில் என் தேவன் உன்னை மன்னிப்பார், ஆனால் இந்த உலகில் நீ அவருடைய அற்புதங்களை வெளிப்படுத்துவாய், இப்போதும் என்னை அடித்த
இந்த
கை
நாய்களால்
இழுத்துச் செல்லப்படுவதை
நான்
பார்ப்பேன். அப்படிச் சொல்லிவிட்டு அவர் இந்தப் பாடலைப் பாடவும் சொல்லவும் தொடங்கினார்: (திருச்சபை
என்னும் மணவாளியைப் பற்றிய தோமையாரின் சங்கீதம்).
"அந்தப் பெண்மணியோ ஒளியின் மகள், அவரில் அரசர்களின் பெருமைமிக்க பிரகாசம் சூழ்ந்துள்ளது, அவருடைய தோற்றம் மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது, அவர் அழகுடனும் மகிழ்ச்சியுடனும்
பிரகாசிக்கிறார். அவருடைய ஆடைகள் வசந்த காலத்தின் மலர்களைப் போன்றது, அவற்றிலிருந்து நறுமணம் வீசுகிறது; அவருடைய சிரசின் கிரீடத்தில் அரசர் நிலைநிறுத்தப்
படுகிறார்.
அவரது அழியாத உணவு (அம்ப்ரோசியா) அவர் மீது நிறுவப்பட்டவர்களை வளர்க்கிறது.
அவளது சிரசில் சத்தியம் இருக்கிறது, அவளது கால்களால் அவள் மகிழ்ச்சியைக் காட்டுகிறாள். அவளது வாய் திறக்கப்பட்டது, அது அவளது கிணறாகும்: முப்பத்திரண்டு பேர் அவளது புகழைப் பாடுகிறார்கள். அவள் நாக்கு கதவின் திரைச்சீலை போன்றது, அது உள்ளே நுழைபவர்களுக்கு முன்னும் பின்னும் அசைந்து
கொடுக்கிறது: அவளது கழுத்தானது ஆதி
சிருஷ்டிகர் செய்த படிகளின் பாணியில் அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது, அவளது இரண்டு கைகளும் மகிழ்ச்சியான யுகங்களின் நடனத்தை
பறைசாற்றிக் காட்டுகின்றன. அவளது விரல்கள் பட்டணத்தின் வாயில்களை சுட்டிக்
காட்டுகின்றன. அவளது அறை ஒளியால் பிரகாசமாக இருக்கிறது, தைலம் மற்றும் அனைத்து
வகையான வாசனைத் திரவியங்களின் வாசனையையும் சுவாசிக்கிறது, மேலும் மிர் மற்றும் இந்திய இலைகளின் இனிமையான வாசனையைத் தருகிறது, உள்ளே தரையில் பரவியிருக்கும் மிர்ட்டல்கள், மற்றும் அனைத்து வகையான வாசனையான மலர்களுடன் கதவு- நிலைகள் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன.
"அவளைச் சூழ்ந்திருக்கும் மணமகன்கள் அவளைக் கண்காணிக்கிறார்கள், அவர்களில் அவள் தேர்ந்தெடுத்தவர்கள்
ஏழு
பேர். அவளுடைய தோழர்கள் ஏழு பேர், அவர்கள் அவளுக்கு முன்பாக நடனமாடுகிறார்கள். அவளுக்கு முன்பாகப் பணிவிடை செய்து அவளுக்குக் கீழ்ப்படிகிறவர்கள் எண்ணிக்கையில் பன்னிரண்டுபேர், அவர்கள் மணமகன் பார்வையினால் ஞானம் அடையும்படிக்கு, மணமகனை நோக்கித் தங்கள் பார்வையையும் நோக்கத்தையும் கொண்டவர்கள்; அந்த நித்திய மகிழ்ச்சியில் அவர்கள் என்றென்றும் அவளுடன் இருப்பார்கள். மேலும் அவர்கள்
இளவரசர்கள் ஒன்றுகூடிய அந்த திருமணத்தில் இருப்பார்கள், அந்த நித்தியமானவர்கள் அந்த விருந்தில் கலந்துகொள்ளத்
தகுதியானவர்கள் என்று கருதப்படுவார்கள், மேலும் அரச உடைகளை அணிந்துகொண்டு பிரகாசமான ஆடைகளை அணிவார்கள்; அவர்கள் இருவரும் சந்தோஷத்திலும்
மகிழ்ச்சியிலும் இருப்பார்கள், அனைவரின் பிதாவானவரையும் மகிமைப்படுத்துவார்கள், அவரது பெருமைமிக்க ஒளியை அவர்கள் பெற்றுள்ளனர், மேலும் தங்கள் எஜமானரின் பார்வையால் அறிவொளி பெறுகிறார்கள். அவருடைய அழியாத உணவை அவர்கள் பெற்றிருக்கிறார்கள், அது குறைபாடற்றது (excrementum,
Syr.),
மற்றும் தாகத்தையும் ஆசையையும் கொடுக்காத மதுவைக் குடித்தார்கள். மேலும் சத்தியத்தின் பிதாவானவரும் ஞானத்தின் தாயாருமான உயிருள்ள ஆவியால் மகிமைப்படுத்தப்பட்டு துதித்தார்கள்.
“அவர் இந்தப் பாடலைப் பாடி முடித்ததும், அங்கிருந்தவர்கள் அனைவரும் அவரைப் பார்த்தார்கள்; அவர் மௌனமாயிருந்தார், அவருடைய சாயல் மாறியதை அவர்கள் கண்டார்கள், ஆனால் அவர் எபிரேயராக இருந்ததால், அவர் பேசியது எபிரேய மொழியில் சொல்லப்பட்டதால், அவரைப்
பற்றிப்
பேசியதை அவர்கள் புரிந்து கொள்ளவில்லை. ஆனால் புல்லாங்குழல் பெண் மட்டும் எல்லாவற்றையும் கேட்டாள், ஏனென்றால் அவள் ஒரு எபிரேய இனத்தைச் சேர்ந்தவள், அவள் அவரிடமிருந்து விலகி மற்றவர்களுக்கு இசைத்தாள். ஆனால் அனேகமாக
எப்பொதும்
அவள் அவரையே
பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள், ஏனென்றால் அவள் அவரை நன்றாக நேசித்தாள். தன் சொந்த நாட்டு மனிதர்; மேலும் அவர் அங்கிருந்த அனைவரையும் தாண்டி, பார்க்க மிக
அழகாக
இருந்தார். புல்லாங்குழல்-பெண் அவர்கள் அனைவருக்கும் வாசித்து முடித்ததும், அவள் அவருக்கு எதிராக அமர்ந்து, அவரைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆனால் அவர் யாரையும் பார்க்கவில்லை, யாரையும் கவனிக்கவில்லை, அவர் தனது கண்களால் தரையை
நோக்கியே
பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், அவர் அங்கிருந்து புறப்படும் நேரத்திற்காகக் காத்துக்
கொண்டிருந்தார்.
“ஆனால், அவரை
அடித்த
கோப்பைத் தாங்குபவன் தண்ணீர் எடுப்பதற்காக கிணற்றில் இறங்கினான்; அங்கே ஒரு சிங்கம் இருக்க நேர்ந்துள்ளது, அது அவனைக் கொன்று அவனது கைகால்களைத் துண்டு துண்டாகக் கிழித்து
அந்த
இடத்தில் போட்டு விட்டது, உடனே அவனுடைய உறுப்புகளை நாய்கள் கவ்வின, அவற்றுள் ஒரு கறுப்பு நாய் அவனது வலது கையை வாயில் பிடித்துக் கொண்டு அதை
விருந்து
நடக்கும் இடத்திற்குக்
கொண்டு வந்தது.
"அதைக் கண்டு அனைவரும் ஆச்சரியமடைந்து, அவர்களில் யாருடையது காணாமல் போனது என்று விசாரித்தார்கள். அப்போஸ்தலரை அடித்தது கிண்ணத்தை ஏந்தியவனின் அதே
கைதான்
என்பது தெரிய
வந்ததும்,
புல்லாங்குழல் பெண் தன் புல்லாங்குழலை உடைத்து எறிந்துவிட்டு, அப்போஸ்தலரின் காலடியில் சென்று அமர்ந்து, “இவர் ஒரு கடவுள் அல்லது கடவுளின் ஒரு அப்போஸ்தலன், ஏனென்றால் அவர்:
'என்னை அடித்த கையை நாய்கள் இழுத்துச் செல்வதை நான் இப்போது காண்பேன்' என எபிரேய மொழியில் சொல்வதை நான் கேட்டேன்:, அதை நீங்களும் இப்போது பார்த்திருக்கிறீர்கள். ஏனென்றால், அவர் சொன்னபடியே ஆகிவிட்டது. சிலர் அவளை நம்பினர், சிலர் நம்பவில்லை.
“ஆனால் அரசன் அதைக் கேள்விப்பட்டு, அப்போஸ்தலரை நோக்கி: நீர் எழுந்து என்னுடன் வந்து, என் மகளுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்; அவள் என்னுடைய ஒரே பேறானவள், அவளுக்கு இன்று நான் திருமணம் செய்து கொடுக்கிறேன் என்றார். ஆனால் அப்போஸ்தலர் அவருடன் செல்ல விரும்பவில்லை, ஏனென்றால் அந்த இடத்தில் கர்த்தர் அவருக்கு இன்னும் வெளிப்படுத்தப்
படவில்லை.
ஆனால் ராஜா அவர்களுக்காக ஜெபிக்கும்படி அவருடைய விருப்பத்திற்கு மாறாக அவரை மணமகள் அறைக்கு அழைத்துச் சென்றார்.
"அப்பொழுது அப்போஸ்தலர் நின்று, இவ்வாறு
ஜெபித்துப் பேசத் தொடங்கினார்: என் ஆண்டவரே, என் தேவனே, உமது ஊழியர்களுடன் பயணிப்பவரே, உம்மை விசுவசிப்பவர்களை வழிநடத்தித் திருத்துபவரே, ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் அடைக்கலமும், ஏழைகளின் நம்பிக்கையும் மற்றும் சிறைபிடிக்கப்பட்டவர்களை மீட்கும் நபர், நோய்வாய்ப்பட்டிருக்கும் ஆன்மாக்களின் மருத்துவரும் படைப்புகள்
அனைத்த்ற்கும் இரட்சகருமாய், இந்த உலகிற்கு உயிர் கொடுக்கிறவரும் ஆன்மாக்களை பலப்படுத்துகிறவருமாய்
இருக்கிறவரே; வரப்போவதை நீ அறிந்திருக்கிறீர், எங்கள்
மூலமாய்
அவற்றை நிறைவேற்றுகிறீர்: மறைந்திருக்கும் இரகசியங்களை வெளிப்படுத்துகிறவரும், இரகசியமான வார்த்தைகளை வெளிப்படுத்துகிறவருமான ஆண்டவரே: நல்ல மரத்தை நட்ட ஆண்டவர்
நீரே,
உண்டாக்கப்பட்ட நற்செயல்கள் அனைத்தும்
உமது
கரங்களால்
ஆனவை.
ஆண்டவரே எல்லாவற்றிலும் உள்ளவரும் அனைத்தையும் கடந்து செல்கிறவர்ம்
நீரே,
மேலும் உமது எல்லா படைப்புகளிலும் கலை அமைக்கப்பட்டு அவை அனைத்தின் செயல்பாட்டிலும் வெளிப்படுகிறது. இரக்கத்தின்
சுதனும்
பரிபூரண இரட்சகருமான சேசு
கிறிஸ்துவே, ஜீவனுள்ள சர்வேசுரனின்
சுதனே,
கிறிஸ்து, எதிரிகளை வீழ்த்திய கட்டிலடங்காத வல்லமையே, ஆட்சியாளர்களால் கேட்கப்பட்ட
குரல் சத்தமே, அவர்களின் அனைத்து சக்திகளையும் நடுங்கச் செய்த தூதரே, உன்னதத்திலிருந்து
அனுப்பப்பட்ட தூதுவரே, உன்னதத்தில் இருந்து பாதாளம் வரை வந்து, பல யுகங்களாக இருள் உலகத்தில் அடைத்து வைக்கப்பட்டிருந்தவர்களை, கதவுகளைத் திறந்து, அங்கிருந்து புறப்பட்டு, உன்னதம் வரை செல்லும் வழியைக் காட்டினவரே: ஆண்டவரே, உம்மை மன்றாடுகிறேன். சேசுவே, இந்த வாலிபர்களுக்காக உம்மை மன்றாடுகிறேன், அவர்களுக்கு உதவக்கூடியதாகவும்
அவர்களுக்கு பயனுள்ளதாகவும் இருக்கும் விஷயங்களை நீர் அவர்களுக்குச் செய்யும்படி
வேண்டுகிறன். பின்பு அவர்கள் மேல் கைகளை வைத்து: ஆண்டவர் உங்களோடு இருப்பாராக என்று சொல்லி, அவர்களை அவ்விடத்திலேயே விட்டுவிட்டுப் போனார்.
“அரசன் மணமகன்
தோழர்களை
மணமகள் அறையை விட்டு வெளியேறும்படி விரும்பினான்; அனைவரும் வெளியே சென்று கதவுகள் மூடப்பட்டதும், மணமகன் மணமகளைத் தன்னிடம் அழைத்து வர மணமகள் அறையின் திரையை உயர்த்தினார். அங்கே
ஆண்டவராகிய சேசு நாதர் யூதாஸ் தோமையாரின் சாயலைத் தாங்கி மணமகளுடன் பேசுவதைக் கண்டார்; ஆனால் இப்போது அப்போஸ்தலர்
அவர்களை
ஆசீர்வதித்து விட்டு வெளியேறிய
அவரை
அவன் நோக்கி: எல்லாருடைய பார்வையிலும் நீ இன்னும்
வெலியே போகவில்லையா? பிறகு எப்படி நீர்
இங்கே
காணப்படுகிறீர்? ஆனால் ஆண்டவர் அவனிடம் கூறினார்: நான் தோமையார் என்றும் அழைக்கப்படுகிற யூதாஸ் அல்ல, ஆனால் நான் அவருடைய சகோதரர். பின்பு
ஆண்டவர்
படுக்கையில் அமர்ந்து, அவர்களை நாற்காலிகளில் உட்காரச் சொல்லி, அவர்களிடம் பேசத் தொடங்கினார்:
"என் குழந்தைகளே, என் சகோதரர் உங்களிடம் பேசியதையும், அவர் உங்கள்முன் உரைத்ததையும் நினைவில் வையுங்கள்: நீங்கள் இந்த மோசமான உடலுறவைத் தவிர்த்தால், நீங்கள் காணப்படுகிற மற்றும் காணப்படாத, தூண்டுதல்கள் மற்றும் வேதனைகளிலிருந்து விலகி, தூய்மையான புனித ஆலயங்கள் ஆவீர்கள் என்பதை அறிந்து கொள்ளுங்கள். மேலும் அழிவை
வமுடிவாகக் கொண்டுள்ள உயிரைப் பற்றியோ அல்லது குழந்தைகளைப் பற்றியோ நீங்கள் கவலைப்பட மாட்டீர்கள்,: உண்மையில் நீங்கள் பல குழந்தைகளைப் பெற்றால், அவர்கள் நிமித்தம் நீங்கள் பிடிவாதமும் பேராசையும் உடையவர்களாகி, அனாதைகளை
அகற்றி,
விதவைகளையும் மிகைப்படுத்தி, உங்களைக் கடுமையான தண்டனைகளுக்கு உட்படுத்துவீர்கள். பெரும்பாலான குழந்தைகள் சிலர் வெளிப்படையாகவோ சிலர் கண்ணுக்குத் தெரியாமலோ
பிசாசுகளால் பயனற்றவர்களாவார்கள்; ஏனெனில்
அவர்கள்
பைத்தியக்கார
ராகவோ
அல்லது பாதி உதிர்ந்தவர்களாகவோ அல்லது குருடர்களாகவோ, செவிடராகவோ, ஊமைகளாகவோ, பக்கவாதக்காரராகவோ அல்லது முட்டாள்களாகவோ ஆகிறார்கள்; அவர்கள் சுகமாயிருந்தால், மறுபடியும் வீணாகி, பயனற்ற அல்லது அருவருப்பான செயல்களைச் செய்வார்கள்; ஏனெனில்
அவர்கள் விபச்சாரம் அல்லது கொலை அல்லது திருட்டு அல்லது விபச்சாரத்தில் பிடிபடுவார்கள்,
மேலும் இந்த எல்லாத் தீமைகளாலும் நீங்கள் துன்பப்படுவீர்கள்.
"ஆனால் நீங்கள் ஆறிவுறுத்தப்பட்டு, உங்கள் ஆன்மாக்களை கடவுளுக்கு முன்பாக தூய்மையாக வைத்திருந்தால், இவ்வித கறைகள்
எதுவும்
தீண்டாத உயிருள்ள குழந்தைகள் உங்களிடம் வருவார்கள், மேலும் நீங்கள் கவலையில்லாமல் இருப்பீர்கள், துக்கமோ பதட்டமோ இல்லாமல் அமைதியான வாழ்க்கையை நடத்துவீர்கள். அந்த
அழியாத மற்றும் உண்மையான திருமணத்தைப் பெற விரும்புகிற மற்றும் அழியாமையும் ஒளியும் நிறைந்த அந்த மணமகள் அறைக்குள் நுழைகிற மணமகன்களாக நீங்கள் இருப்பீர்கள்.
"இவைகளை வாலிபர்கள் கேட்டபோது, ஆண்டவரை விசுவாசித்து, அவருக்குத் தங்களை ஒப்புக்கொடுத்து, இச்சையை விட்டு விலகி, இரவை அந்த இடத்திலே கழித்தார்கள். ஆண்டவர் அவர்களுக்கு முன்பாக:
ஆண்டவருடைய வரப்பிரசாதம் உங்களோடு இருப்பதாக என்று சொல்லி புறப்பட்டுப்போனார்.
“காலை வந்ததும், ராஜா அவர்களைச் சந்திக்க வந்து, ஒரு மேஜையைத்
தயார் செய்து, மணமகன் மற்றும் மணமகள் முன்னிலையில் கொண்டு வந்தார். அவர்கள் எதிரெதிராக அமர்ந்திருப்பதையும், மணமகளின் முகம் திரையிடப்பட்டு
இருப்பதையும் மணமகன் மிகுந்த
மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பதையும் அவர் கண்டார்.
"பின்பு தாயானவள் மணப்பெண்ணிடம் வந்து சொன்னாள்: குழந்தையே, நீ ஏன் இப்படி வெட்கப்படாமல், உட்கார்ந்திருக்கிறாய், நீ உன் கணவனுடன் நீண்ட காலம் வாழ்ந்தவள் போல் இருக்கிறாய்? அதற்கு அவள் தந்தை, “உன் கணவன் மேல் உனக்குள்ள அதீத அன்பின் காரணமாக, நீ முக்காடு போட்டுக் கொள்ளவில்லையோ?
அதற்கு மணமகள் பதிலளித்தாள்: உண்மையாகவே, தந்தையே, நான் மிகுந்த அன்பில் இருக்கிறேன், இந்த இரவில் நான் உணர்ந்த அன்பு என்னுடன் நிலைத்திருக்க வேண்டும் என்று நான் என் சர்வேசுரனைப் பிரார்த்திக்கிறேன், இன்று
நான்
அறிந்துகொண்ட அந்த மணாளனை நான் அடைந்துகொள்ளக்
கேட்பேன்.
எனவே நான் இனி என்னை மறைக்க மாட்டேன், ஏனென்றால் அவமானத்தின் கண்ணாடி (முக்காடு) என்னிடமிருந்து அகற்றப்பட்டது; மேலும் நான் வெட்கப்படவும் இல்லை, ஏனென்றால் அவமானமும் குழப்பமும் என்னை விட்டு விலகிவிட்டன. மேலும் நான் குழப்பமடையவில்லை, ஏனென்றால் என் திகைப்பு என்னுடன் தொடரவில்லை; நான் பெரு
மகிழ்ச்சியுடனும் அக்களிப்புடனும் இருக்கிறேன், ஏனென்றால் என் மகிழ்ச்சியின் நாள் கலக்கமடையவில்லை; மேலும்
என் கண்ணெதிரே நின்று
கடந்து போகும் இந்த கணவனையும் இந்த திருமணத்தையும் நான் செயலிழக்கச்
செய்தேன், அதேனென்றால் நான் வேறொரு விவாக
பந்தனத்தில் இணைந்ததால் தான்; நான் தற்காலிகமான ஒரு மணாளனுடன் உடலுறவு கொள்ளவில்லை, அதன் முடிவு காமவெறி மற்றும் ஆன்மாவின் கசப்புடன் உள்ளது, ஏனென்றால் நான் ஒரு உண்மையான மணவாளனுடன் இணைக்கப்பட்டிருக்கிறேன்.
“இதற்கு மேல் மணமகள் இன்னும் அதிகமாகச் சொல்லிக்கொண்டிருக்கையில், மணமகன் பதிலளித்து: ஆண்டவரே, அந்த
அந்நியரால் அறிவிக்கப்பட்டு எங்களிடம் நீர்
காணப்பட்டதால் நான் உமக்கு நன்றி கூறுகிறேன்; என்னை அழிவிலிருந்து வெகு தூரத்தில் விலக்கி, என்னுள் வாழ்க்கையை விதைத்தவர்; குணப்படுத்துவதற்கும் சுகமடைவதற்கும் கடினமான இந்த நோயிலிருந்து என்னை விடுவித்து, என்றென்றும் நிலைத்திருக்கும் நிதானமான ஆரோக்கியத்தை என்னில் விதைத்தவர்; உம்மையே எனக்குக் காண்பித்து, நான் இருக்கும் நிலையையெல்லாம் எனக்கு வெளிப்படுத்தியவர்; வீழ்ச்சியிலிருந்து என்னை மீட்டு, சிறந்தவற்றிற்கு என்னை அழைத்துச் சென்று, தற்காலிக விஷயங்களிலிருந்து என்னை விடுவித்து, அழியாத மற்றும் நித்தியமானவைகளுக்கு என்னை தகுதியுடையவராக ஆக்கினார்; நீர்
உமது
மகத்துவத்தை எனக்குக்
காண்பித்து, உம்மோடு என்னை ஒன்றித்துக்கொள்ளும்படி, உம்மை எனக்கும் என் சிறுமைக்கும் தாழ்வாகச் செய்திருக்கிறீர்; அழிந்துபோகத் தயாராக இருந்த உமது உதரத்தை என்னிடமிருந்து தடுக்காமல், என்னை எப்படித் தேடுவது என்று எனக்குக் காட்டியிருக்கிறீர். இப்போது நான் யார், எப்படி இருக்கிறேன் என்பதைத் தெரிந்துகொள்வது, நான் எப்படி இருந்தேனோ அதுவாகவே மாறுவேன்: அவரைப்
பற்றி
நான் அறியேன், ஆனால் அவரே என்னைத் தேடி வந்தார்: அவரை நான் அறியவில்லை, ஆனால் அவரே என்னை உம்மிடம் அழைத்து வந்தார்: அவரை
நான்
உணர்ந்து கொண்டேன், இப்போது அவரைப் பற்றி கவலைப்படாமல் இருக்க முடியவில்லை: அவருடைய அன்பு எனக்குள் எரிகிறது, அதை
நான்
தகுந்தபடி சொல்ல முடியவில்லை, ஆனால் நான் சொல்லக்கூடிய சிறிதளவும் அரிதானதும், அவருடைய மகிமைக்கு ஏற்றதாக இல்லை; ஆனாலும், எனக்குத் தெரியாததைக் கூட அவரிடம்
நான் சொல்வதைப் பற்றி அவர் என்னைக் குறை கூறவில்லை. அவருடைய அன்பினால் தான் நான் இத்தனையும் சொல்கிறேன்.
"இவைகளை மணமகனிடமும் மணமகளிடமும் கேட்ட அரசன்
கோபமடைந்து, தன் ஆடைகளைக் கிழித்துக்கொண்டு, தன்னருகில் நின்றவர்களிடம் கூறினான்: சீக்கிரமாகப் புறப்பட்டு, நகர் முழுவதும் சென்று, துரதிர்ஷ்ட
வசமாக இந்த நகரத்திற்கு வந்த
அந்த
மந்திரவாதியை என்னிடம் அழைத்து வாருங்கள்; ஏனென்றால், என் கரங்களாலேயே
நான்
அவரை இந்த வீட்டிற்கு அழைத்து வந்தேன், இந்த நட்சத்திர
தோஷமுள்ள
எனது மகளுக்காக ஜெபிக்கும்படியும் அவரிடம் கூறினேன்; யார்
அவரைக் கண்டுபிடித்து என்னிடம் கொண்டு வருகிறாரோ, அவர் என்னிடம் எதைக் கேட்டாலும் நான் அவருக்குக் கொடுப்பேன். ஆகவே
அவர்கள்
போய், அவரைத் தேடி அலைந்தார்கள், அவரைக் காணவில்லை; ஏனெனில், அவர் அங்கிருந்து
பயணமாகிப் பொயி ருந்தார். அவர் தங்கியிருந்த சத்திரத்திற்குச் சென்று, அங்கே புல்லாங்குழல் சிறுமி அழுதுகொண்டிருப்பதையும், அவர் அவளைத் தன்னுடன் அழைத்துச் செல்லாததால் வேதனைப்
படுவதையும் கண்டார்கள். மேலும்
அந்த இளைஞர்களுக்கு நேர்ந்த விஷயத்தை அவர்கள் அவளிடம் சொன்னபோது, அவள் அதைக் கேட்டு மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்து, தன் துக்கத்தை விலக்கி: இப்போது நானும் இங்கே அமைதியைக்
கண்டடைந்தேன் என்றாள். அவள் எழுந்து அவர்களிடத்தில் போய், அவர்கள் ராஜாவுக்கும் அறிவுரை சொல்லும்வரை வெகுகாலம் அவர்களோடு இருந்தாள். மேலும்
சகோதரர்களில் பலரும் கூடிவந்து, அப்போஸ்தலர்
இந்தியாவின் நகரங்களுக்கு சென்று அங்கே
போதித்துக் கொண்டிருந்தார் என்ற செய்தியைக் கேட்கும்வரை
அங்கே இருந்தார்கள். பின்பு அவர்களும் புறப்பட்டுச் சென்று அவருடன் சேர்ந்தார்கள்.15
1.
Cfr. George Mark Moraes “A History of Christianity in India” Page 25.
2.
Ibid. Page 25.
3.
Ref. Alex Cruz Muthiah “Then Paandi Mandala Maanaveera Naadu” Page 132.
4. The
Catholic Encyclopedia Vol. XIV Page 658.
5.
Fr.Motha Vaz, “The History of St. Thomas the Apostle of India” Ch.3, Page 4.
6. Fr. Motha Vaz ibid. Page 5.
7. George Moraes ibid. Page 24
8. Catholic Encyclopedia ibid. Page 658
9. M.R. James –Translation of “The Acts of Thomas”
Nos 1 to 3, Source: www.prophecy.worthyofpraise.org
10. Fr. Motha Vaz ibid. Page 5,6.
11. Ibid Page 6, 7.
12. Catholic Encyclopedia ibid. Page 658.
13. Alex C. Muthiah ibid. Page 136.
14. George Moraes Page 2; and Dr. V. Lawrence
“History of The Catholic Church in Kanyakumari District”, ibid. Page 26.
15.
M.R. James – translation of “The First Act of Thomas” Nos 4 to 16, Source: www.prophecy.worthyofpraise.org
No comments:
Post a Comment